روزهایی را به خاطر می آورد که زمین های کشاورزی منطقه اش را بلوکات خمسه، می خواندند و همه جا آب بود و آبادانی، روزهایی که آب هلیل رود و صفارود تا جازموریان می رفت و در امتداد آب راه ها زندگی جریان داشت. حالا از آن همه خاطره جازموریان خشک بر جا مانده و رودها هر روز بی رمق تر می شوند و بدتر آنکه مسؤولین تلاش می کنند تا همین آب اندک را به نقاط دیگر استان انتقال دهند.