متاسفانه یکی از آسیب های تاریخی در نظام های سیاسی ایران ، اجازه به ورود و حضور لمپن ها در ساخت و بافت سیاسی برای عهده داری امورات کف خیابانی و ماموریت های اجتماعی و ایجاد رعب و وحشت در جامعه بوده است. کارکردی کوتاه مدت که به قیمت تنفر جامعه از نظام سیاسی و سخیف پنداری و هم شانی سیاسیون با لمپن ها می انجامد. ملیجک ها و دلقک های دربار قاجار گرفته تا شعبان بی مخ های دربار پهلوی، مصادیقی از این لمپن ها و قداره کش ها هستند. جمهوری اسلامی بعنوان نظامی دین پایه، بسیار باید مراقب باشد که نامی و نشانی از این گونه افراد در ساخت و بافت سیاسی اش نباشد. اشتباهات موردی مطرح شده توسط برخی از نظامیون در این خصوص هم باید سریعا جبران شود( استفاده از فلان در مواقع فلان). گام دوم انقلاب ، جای حضور مدیران شناسنامه دار است. راه آدم کردن افراد کیس آسیب هم راه درمان و حمایت اجتماعی است نه ورود به سیاست و سیاسی بازی و غیره. در قیاسی مع الفارق ، سربسته عرض شد و هیچ فرد خاصی مخاطب ما نبوده و نیست. اما هشدار می دهیم که من بعد نباید اجازه تکرار برخی از اشتباهات به هر بهانه و توجیهی را داد.

با اعزام سه دیپلمات ایرانی، نمایندگی ایران نزد سازمان همکاری اسلامی فعالیت مجدد خود در جده را پس از ۶ سال وقفه از سرمی‌گیرد.

برخی از آغاز ماه عسل بین تهران و ابوظبی حرف می‌زنند و برخی دیگر می‌گویند چرخش امارات به سمت ایران، تنها هشداری از سوی ولیعهد این کشور به سعودی هاست تا دست از سنگ انداختن جلوی پای آن‌ها و بلند پروازی هایشان بردارند.

نخست‌وزیر رژیم اسرائیل این هفته به کشور آفریقایی چاد رفت. بیش از یک‌ ماه قبل از این سفر نتانیاهو، ادریس دبی رئیس‌جمهور چاد برای اولین بار به سرزمین‌های اشغالی سفر کرده بود. نتانیاهو در این سفر ادعاهایی هم مطرح کرد اما بحث دیگری که به واسطه این سفر شکل گرفت، تلاش رژیم اسرائیل برای گسترش حوزه نفوذ و مشروعیت خود در آفریقا بود، به مثابه همان تلاشی که در منطقه عربی انجام می‌دهد.

قطع رابطه این سه کشور با ایران تنها به خاطر منافع ملی‌شان بوده است. این کشورها احتیاج به کمک مالی دارند. ممکن است این کمک روزی از سوی ایران باشد و دگر روز از سوی عربستان.