پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

کتاب‌های زیادی درمورد دیدگاه‌های لیبرتارین و چپ چاپ می‌شود. طبیعی است که جامعه دانشگاهی و فکری ایران به‌سمت یکی از این مکاتب می‌روند. در این میان جای خالی افرادی احساس می‌شد که آستین بالا بزنند و بگویند مساله اصلا ایدئولوژیک نیست و بخش زیاد آن فنی است.یکی از علل برداشت عمومی نادرست از مبانی علم اقتصاد، به ویژه سازوکار اقتصاد بازار و نقش دولت در آن، کم کاری اهل دانش اقتصاد است. اقتصاددانان تاکنون نتوانسته اند آن چنان که باید مبانی و یافته های علم اقتصاد را به زبانی ساده به جامعه معرفی کنند؛ و به همین دلیل، کژفهمی در خصوص مبانی علم اقتصاد و سازوکار بازار امری شایع است. نظریۀ اقتصادی دولت، نوشتۀ نیکولاس بار، استاد برجستۀ اقتصاد در مدرسۀ اقتصاد لندن، کتابی است درسی و جامع که به موضوعات مطرح در حوزۀ رفاه اجتماعی و نگرانی های روشنفکران دربارۀ آنها می پردازد. نویسنده در جدالی فکری با چپ گرایان از یکسو و طرفداران افراطی بازار از سویی دیگر، با اتکا به دانش اقتصاد، از چهارچوبی متقن برای نظرات خود بهره می گیرد. همان گونه که او در جای جای کتاب عنوان می کند، نقش دولت در اقتصاد بیش از آنکه موضوعی ایدئولوژیک باشد، مسئله ای فنی است و تلاش عده ای برای ایدئولوژیک کردن آن از عدم تفتن آنان به موضوعات فنی ناشی می شود. نویسنده تلاش می کند با بهره گیری حداقلی از روابط ریاضی، ایده های اصلی خود را مطرح کند و با فراست کامل به نقدهای رایج برحسب مبانی ترسیم شده پاسخ گوید

بررسی تاریخی نهاد دانشگاه در ایران نشان دهنده طی روند غیر ارگانیک و زایش دفعی بوده است. نهادهای متشابه در قبل و ادوار تاریخی ، ماموریت محوری برای تولید علم نداشته، بلکه علم بعنوان کارکرد جانبی این نهادها بود. بعد از ورود دانشگاه در معنای جدید به ایران، متاسفانه به دلایلی چند شاهد هستیم که این نهاد نتوانست استقلال عمل خود را در برابر نهاد سیاست حفظ کند. گروهی از منتقدین این عدم استقلال را در قبل از انقلاب در حوزه توسعه نظام بروکراتیک و نیازمندی ان به استفاده از کارشناسان صاحب مدرک و در بعد از انقلاب، همگرایی پائین این نهاد با جریان سیاسی و ایدئولوژیک حاکم بر کشور ، جستجو می کنند. نکته جالب توجه اینجاست که در دنیای حاضر، بدلیل جایگاه خاص علم در توسعه اقتصادی و فناوری پایه کشور، ضرورت حاکمیت نوعی انضباط علمی در دانشگاه ها کاملا احساس می شود. بر این قاعده، نیازمندی به واگشت دانشگاه ها به کارکرد اصلی خود یعنی بهانه ای جهت تفکر و زمینه ای برای تخصص ، تبدیل به یک الزام شده است. در همین راستا باید اضافه نمود که جریانات دانشجویی نیز باید پذیرای نوعی انضباط کارکردی شده و حداکثر، دارای مطالبات عدالت طلبانه باشند(در مقابل مداخلات سیاسی). نهاد دانشگاه باید دارای نوعی استقلال رای شده و از هدایت های بیرونی باید بشدت پرهیز شود.

سیاست ورزی را می توان یکی از اصول پایه ای ارتقاع اجتماعی محسوب کرد به شرطی که این حوزه آلوده به سیاست بازی و سیاسی کاری نشود. آلودگی حوزه سیاست به انواع انحرافات ، مسلما باعث سیاست زدایی و سیاست گریزی شده که بنوعی خودش سیاست ورزی جدید است . سوال اینجاست که آیا این برداشت که جامعه ما در وضعیت سیاست‌زدایی قرار دارد، برداشتی درست است و آیا می‌توان درباره فرمی جدید از سیاست در ایران بحث کرد؟ سال گذشته که اعتراضات در جریان بود، قصد داشتیم به‌صورت بنیادی به این مساله بپردازیم که جامعه با چه بحران‌هایی مواجه است که شکلی از اعتراض را در ۹۶، ۹۸ و ۱۴۰۱نشان می‌دهد. مجموعه‌ای از گفت‌وگو را شکل داده و وقتی که آنها را کنار هم قرار دادیم، به این نتیجه رسیدیم ظاهرا هم جامعه ما و هم دولت‌ها یکی پس از دیگری در فهم وضعیتی که دچارش هستند، مشکل دارند. شرایطی که می تواند به تئوری سیاست زدگی، سیاست گریزی و سیاست زدایی شدگی جامعه ایرانی ، قوت بخشد.

سومین مناظره نامزدهای ریاست‌جمهوری نیز برگزار شد،این مناظره به موضوعات فرهنگی- اجتماعی اختصاص داشت و ۶ نامزد ریاست‌جمهوری در مدت حدود ۴ ساعت به بیان نظرات خود در این باره پرداختند. مناظره‌ای که با بیش از ۱۵ دقیقه تاخیر شروع شد و البته شاید تغییر بارزی در روند رقابت ایجاد نکرد اما پر از بگومگو و کنایه‌های سیاسی بود. بررسی ها نشان می دهد که نامزدها بشدت تمایل دارند که از مگوها حرف زنند ، از رنج و اجحافی که بر مردم رفته است ،گلایه کنند . اقدام به نقد برخی از پیچ هایی کنند که بنوعی خودشان هم در ایجاد ان دخیل بودند. سوال اینجاست که آنها درباره برداشت های خود حرف می زنند یا اولویت های ملی ؟ آنها برای انتخاب شدن حرف می زنند یا توسعه ملی؟

رقابت برای ریاست جمهوری همواره با وعده های فراوان همراه بوده است. در این دوره نیز به دلیل اهمیت و وضعیت اقتصادی اکثر وعده ها به سمت اقتصاد کشیده شده است. مناظره های اول نیز با موضوع اقتصادی برگزار شدند. اما آیا وعده های اقتصادی نامزدها که این روزها حاشیه ساز نیز شده است، شدنی است. از دادن گوشت دم در منازل مردم تا استخدام تمام شرکتی ها از جمله وعده هایی هستند که با واکنش های زیادی در فضای مجازی همراه بوده اند. به نظر می رسد عدم برنامه مناسب و دید واقعی به وضعیت اقتصادی کشور، عامل اصلی این گونه وعده ها باشد. بنظر می رسد که این وعده ها بدلیل نبود نظام قانونی مکلف کننده نامزدها به ایفای تعهدات و راستی آزمایی اولیه ،در حال تشدید است. درست مثل شورای مدرسه که دانش آموزان ، وعده حذف امتحانات را به سایر همکلاسی ها و هم مدرسه ای های خود می دهند.

۱۸ هزار مدرسه غیردولتی در کشور فعالیت می‌کنند و نسبت دانش‌آموزان مدارس غیردولتی به کل دانش‌آموزان به ۱۴ درصد رسیده که تعداد آنان ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر است و با اعلام آموزش و پرورش امسال شهریه مدارس غیردولتی بین ۱۰ تا ۸۰ میلیون تومان متغیر است. این افزایش شهریه بعلاوه مبلغی که در حدود چهل درصد شهریه است بعنوان کمک و مشارکت از مدرسه ( یا با عناوینی مثل فوق برنامه و غیره) در اواسط سال تحصیلی، فشار زیادی را بر خانواده ها وارد نموده و فاقد توجیهات لازم است. بنظر می رسد که وزارت آموزش و پرورش دچار تعارض منافع بوده و تعیین میزان شهریه از اختیارات این وزارتخانه باید خارج شود و در ساختاری مستقل بشکل سالیانه مورد بررسی و تصویب قرار گیرد.

هرچند که بنظر می رسد مردم اطلاعات کلی درخصوص نامزدهای شش گانه تائید صلاحیت شده برای چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری داشته باشند، اما جهت تنویر بیشتر افکار عمومی اقدام به ارایه توضیحاتی کاربردی درباره آنها شده است. بنظر می رسد که رقابت نهایی بین سه چهره یعنی پزشکیان، جلیلی و قالیباف باشد، با این وجود به جهت رعایت عدالت ، هر شش نامزد معرفی گردیده اند.

جزئیات را و از جمله تناقض گویی های مکرر در این پرونده را همه می دانند ولی آخرش چه شد؟ نه خبری از محاکمه شما و پسران تان شد که چرا باغ بیت المال را به اسم خود کرده اید؟و نه حتی خبری از محاکمه دوست دیرین تان که مدعی شده بودید امضایتان را جعل و باغ را به اسم تان زده است! در همین راستا، فاضل میبدی روحانی منتقد عقلانیت گرا، به کاظم صدیقی تاخته و بیان داشته است که،ی شیخ! چه حقی داری برای دولت بعد نسخه بپیچی؟ مردم در این ۳ سال از دست این وزیران و‌ مسولان کم خسارت دیده اند؟ جنابعالی با آن مدرسه لاکچری و حواشی آن خسارتی ندیده ای که.

گزارش زیر بازنشر محتوای منتشر شده توسط چند رسانه رسمی کشور است. در این گزارش با ذکر جزئیات ادعای تقلب و تخلفات گسترده در امتحان نهایی بزرگسالان شده و بیان گردیده است که شاهدان حاضرند برای شهادت به دادگاه بیایند. مسلما موضوع نمی‌تواند در حد شایعه‌ای سطحی یا برداشتی غلو گونه باشد و افرادی وجود داشته باشند که حاضر به طی مسیر قانونی تا انتها باشند. بدون تائید صحت یا عدم صحت اظهارات و بنا بر اهمیت موضوع، اقدام به انعکاس گزارش برای نهاد‌های نظارتی درون اموزش و پرورش و نهاد‌های نظارتی برون وزارتخانه‌ای برای پیگیری موضوع و ارایه توضیحات شده است. انتظار بر آن است که وزارت اموزش و پرورش به قید فوریت، ظرف ده روز کاری، اقدام به شفاف سازی و تبیین موضوع و ارایه توضیح درباره اقدامات انجام شده برای راست آزمایی و برخورد با متخلفان احتمالی کند. در غیر این صورت حقوق اخلاقی و قانونی رسانه برای پیگیری موضوع از نهاد‌های امنیتی و بازرسی خاص محفوظ بوده و هیچ گلایه‌ای از وزارت آموزش و پرورش در خصوص افشاگری، اطلاع رسانی و مطالبه گری رسانه در خصوص تخلفات احتمالی مدیران و کارشناسان این دستگاه، مسموع نخواهد بود.

جعفر میلی منفرد (زاده ۱۳۳۲ در تهران) پژوهشگر، استاد تمام مهندسی برق دانشگاه صنعتی امیرکبیر و سیاستمدار اصلاح طلب ایرانی بود. وی دارای مدرک دکتری مهندسی برق قدرت از دانشگاه پاریس ۶ و عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر بود. او در سال ۱۳۹۲ از سوی حسن روحانی برای تصدی وزارت علوم و تحقیقات به مجلس معرفی شد که موفق به اخذ رای اعتماد نمایندگان نشد. وی روز ۱۸ خرداد ۱۴۰۳، پس از تحمل یک دوره بیماری درگذشت.

آیت الله غیاث‌الدین طه‌محمدی (زاده ۵ اردیبهشت ۱۳۲۶ – درگذشته ۱۸ خرداد ۱۴۰۳) نماینده پیشین مجلس خبرگان رهبری از استان همدان است. او ۱۴ سال نماینده، ولی فقیه در استان همدان و امام جمعه شهر همدان بود. وی ۲۳ سال امام جمعه شهرستان فامنین بوده بعد‌ها به‌عنوان امام جمعه همدان منصوب شد. او در ۱۷ اسفند ماه ۱۳۹۷ از امام جمعه و نمایندگی، ولی فقیه در استان همدان خداحافظی کرد. وی در شامگاه ۱۸ خرداد ۱۴۰۳ پس از گذراندن یک دوره بیماری به علت عارضه مغزی در یکی از بیمارستان‌های شهر قم درگذشت. لازم به توضیح است که آیت الله غیاث الدین طه محمدی روز سوم فروردین ۱۴۰۳، در سانحه تصادف جاده گرمسار به قم مجروح شده و متاسفانه همسر او در این سانحه دارفانی را وداع گفته بودند. در سانحه برخورد دو دستگاه خودروی سمند (حامل آیت الله طه محمدی) و پراید در محور گرمسار به قم هفت نفر مصدوم و یک نفر هم جان باخت.

امروز می‌خواهیم داستان زندگی مردی را بنویسیم که بزرگ‌ترین شرکت تولید کننده ابزارآلات ایران را بنیان گذاشته است. مردی که به افتخارنام بزرگش، شرکتش را "ابزار مهدی" نام گذاشته است. او "محمد مهدی مظلومیان" نام دارد. اما این طرف داستان است. داستان تولید و تولید کننده در ایران، دو طرف دارد. طرف دوم داستان، دولت‌ها و نهاد‌ها و سازمان‌های تخصصی قرار دارند. همان‌هایی که به کارکنان خود حقوق می‌دهند که از تولید و تولید کننده حمایت کند، اما همه شاهد هستیم که نظام اداری کشور، نظام چوب لای چرخ کن تولید است. از مالیات و بیمه و کار گرفته تا شهرداری و نهاد تخصصی و نهاد ناظر و غیره. از سیاست‌های اقتصادی کشور گرفته تا چالش‌های سیاسی. نتیجه می‌شود نالیدن یک تولید کننده بین المللی از ضعف زیر ساخت ها، عدم حمایت ها، قوانین دست و پاگیر، کمبود مواد اولیه، نظام بروکراسی فشل، تغییر قوانین و مقرره‌ها بشکل مکرر، مشکلات اقتصادی کلان و اقتصاد سیاسی و غیره. یادمان نرود که پیشرفت مهدی مظلومیان‌ها، پیشرفت یک کشور محسوب می‌شود.

علی اکبر گودرزی (هوادارانش او را در ابتدا «چوپان زاده آزاده» و سپس «امام» می‌نامیدند /زاده ۱۳۵۵ و در شناسنامه ۱۳۳۸ در روستای دوزان شهرستان الیگودرز - درگذشت ۳ خرداد ۱۳۵۹) مصداق همان آدم‌های با دانش اندک و ایمان زیاد بود که می‌توانست هزاران نفر را به پای برداشت‌های انحرافی خود از متون دینی، قربانی کند و یک جامعه‌ای را به قهقرا سوق دهد. وی تلاش داشت تا یک نظام سیاسی جایگزین جمهوری اسلامی فعلی تاسیس کند. در آغاز دهه ۱۳۵۰ چندین گروه سیاسی با ایدئولوژی اسلامی اعلام موجودیت و فعالیت کردند و تفاوت عمده گروه فرقان با همه آن‌ها در این بود که آبش با روحانیون در یک جوی نمی‌رفت و خواهان «اسلام بدون آخوند» بود. به همین دلیل، گودرزی در سال ۱۳۵۶ عبا و امامه طلبگی را کنار گذاشت و در سن ۱۸ سالگی، به تفسیر قرآن روی آورد و بنوعی گروه فرقان را تاسیس کرد. او از آیات قرآن فقط جنگ و جهاد و مبارزه را می‌فهمید و چیزی از صلح و زندگی در کلام او نبود. جمعیتی از جوانان مذهبی و پرهیجان در مساجد پایین شهر تهران در محدوده نازی آباد و جوادیه و میدان شوش نیز، گوش تا گوش می‌نشستند و این تفاسیر خون چکان را استماع می‌کردند. ایده اسلام بدون روحانیت را اولین بار اندیشمند پاکستانی، ابوالا مودودی، مطرح کرد. سپس دکتر علی شریعتی آنرا ذیل مبحث «جامعه بی طبقه توحیدی» شرح و بسط داد. اکبر گودرزی تحت تأثیر اندیشه انقلابی شریعتی تفسیری از قرآن به نام «ایدئولوژی توحیدی» تألیف کردو یکی دیگر از افرادی که تأثیر مهمی در شکل‌گیری ایدئولوژی گروه فرقان داشت، حبیب‌الله عاشوری، روحانی ناراضی بود. فرقانی‌ها هم به استناد همین حرف شریعتی، معتقد بودند که، چون روحانیت شیعه بصورت یک طبقه اجتماعی ظاهر شده، بنابراین برای تاسیس یک جامعه اسلامی خالص و بدون طبقه، باید این‌ها را از سر راه برداشت. به نظر آن‌ها «میان اسلام و روحانیت هیچ انضمام و انسجامی وجود ندارد». این ایده را بعد‌ها مجاهدین خلق پی گرفتند و در عین تاریک اندیشی‌های ایدئولوژیک و مذهبی، همچنان خودشان را مخالف «آخوندیسم» نامیدند. جدال رسمی روحانیون و فرقانی‌ها در سال‌های قبل از انقلاب را، مرتضی مطهری شروع کرد و از آنان با عنوان «ماتریالیست‌های مسلمان و منافق» یاد کرد. گودرزی بر خلاف بسیاری از روشنفکران مذهبی، در هر صورت با ظواهر و کلمات و آیات قرآن آشنایی کامل داشت و در پاسخ به روحانیون سعی می‌کرد که با ادبیات و منطق خودشان به آن‌ها پاسخ دهد. به نظر گودرزی از نظر قرآن «منافق کسانی هستند که همزمان با باند حکومت و باند مردم همکاری می‌کنند». اشاره او مستقیما به خود مطهری و نیز سید محمد بهشتی، محمدمفتح و جواد باهنر بود که در آموزش و پروش و دانشگاه دوره پهلوی تدریس می‌کردند و در عین حال، با حکومت پهلوی هم مخالفت می‌کردند. با پیروزی انقلاب و آغاز سال ۱۳۵۸، گروه فرقان دست به تفنگ برد و نخستین ترور‌ها در درون نظام نوپا را رقم زد. از سپهبد قرنی نخستین رئیس ستاد مشترک جمهوری اسلامی شروع کرد تا مطهری و مفتح و عراقی و در مجموع ۱۹ نفر را هدف قرار داد. آیت الله خامنه ای، هاشمی رفسنجانی، موسوی اردبیلی و عباس امیر انتظام نیز هدف سوء قصد قرار گرفتند و جان سالم به در بردند. بهانه این کار هم اطلاعیه مشترک مرتضی مطهری و مهدی بازرگان در خصوص لزوم بازنگری آثار شریعتی بود که بت و بوطیقای فکری فرقانی‌ها به حساب می‌آمد. در دیماه ۱۳۵۸ علی اکبر گودرزی در یک خانه تیمی در خیابان جمالزاده تهران دستگیر شد. محاکمه او به علی اکبر ناطق نوری و اسدالله لاجوردی سپرده شد. تعداد اعضای رسمی گروه فرقان حدود ۷۰ نفر اعلام شد. جمعی دستگیر و ابراز پشیمانی کردند و تعداد بر سرموضع ماندند و به همراه گودرزی در خرداماه ۱۳۵۹ اعدام شدند. هنوز هم در خارج از کشور اطلاعیه‌هایی به نام این گروه منتشر می‌شود.

یکی از خصوصیات خوب شهروندان، دولت ها ، دستگاه های نظارتی و قوه قضائیه برخی از کشورهای توسعه یافته ، جدیت و عدم ملاحظه گرایی در فسادستیزی است. خبر می رسد که همسر نخست وزیر اسپانیا به اتهام مشارکت در فساد مالی به دادگاه احضار شده است.اما در کشور عزیزمان جمهوری اسلامی ایران، وزیری(جواد ساداتی نژاد) حکم محکومیت نهایی می گیرد و در برخی از مجالس ایشان را روئیت می کنند(نظیر مراسم شهید خدمت آیت الله رئیسی در مدرسه شهید مطهری) ؟ وزیری که درباره پتانسیل فسادهای احتمالی قابل وقوع در حوزه مدیریتی اش ، با رئیس جمهور شهید هم مکاتبه مستقیم صورت گرفته بود. آقای قاضی القضات ، جدیت و عدم ملاحظه گری را از شما انتظار داریم.

مراسم ترحیم و بزرگداشت رئیس جمهور شهید و همراهان شهید وی، عصر امروز یکشنبه (۶ خرداد ۱۴۰۳) از سوی هیات دولت و از ساعت ۱۳.۳۰ الی ۱۵.۳۰ برگزاری گردید. این مراسم که با حضور روسای سه قوه برگزار گردید با همراهی گرم مدیران نظام و شهروندان، همراه بود. از حاشیه‌های این مراسم، حضور سیدجواد ساداتی نژاد، وزیر سابق جهادکشاورزی بود. فردی که افکار عمومی گمان می‌کرد به خاطر محکومیتش باید در زندان باشد! جواد ساداتی‌نژاد همزمان با فاش شدن پرونده «نهاده‌های دامی» از وزارت جهاد و کشاورزی دولت سیزدهم استعفا داد و ۲۵ اردیبهشت امسال بود که اژه‌ای رییس قوه قضاییه اعلام کرد او به سه سال زندان محکوم شده است.

عباس قاسمی مقدم یکی از رزمندگانی قمی است که وقتی ۱۷ ساله‌اش بود در عملیات بیت المقدس در خرمشهر حضور یافت و در همین عملیات اسیر شد و ۸ سال از عمرش را در زندان‌های بعثی سپری کرد. وی به همراه تعدادی از رزمندگان قمی در عملیات آزاد سازی خرمشهر شرکت داشت که در این عملیات تعداد ۲۰۰ نفر از رزمندگان قم به شهادت رسیدند. قاسمی معتقد است که بیش از یازده هزار نفر از عراقی‌ها در خرمشهر حضور داشتند که جنگیدن با این دشمن که به انواع ادوات و ابزار آلات جنگی مدرن آن روز مجهز بود بسیار سخت به نظر می‌رسید اما آن چیزی که باعث شد رزمندگان در برابر این نابرابری‌ها به پیروزی برسند ایمان و اعتقاد آن‌ها به نصرت الهی بود.

موسولینی و کلیسای کاتولیک دشمن مشترکی داشتند: لیبرال‌هایی که نه تنها اقتدار موقت کلیسا بلکه موجودیت آن را تهدید می‌کردند. پاپ پیوس یازدهم موسولینی را یک "فرستاده و فاشیسم را وسیله‌ای برای "بازآفرینی اخلاقی" قلمداد می‌کرد. درست مانند بسیاری از مستبدان قبل و بعد از او موسولینی متوجه شد که دین ابزار قدرتمندی برای تقویت حمایت و کنترل توده‌ها است. در واقع، این آن چیزی بود که او از ماکیاولی آموخت.

انقلاب فرهنگی یک پیروزی سیاسی کوتاه‌مدت برای مائو محسوب می‌شد، اما شکستی بلندمدت برای چین و ویرانگر بود. وسواس مائو برای تثبیت جایگاه خود در تاریخ، او را به ازبین‌بردن هرگونه تهدید احتمالی برای قدرت خود و تحمیل بهای سنگینی برای چین سوق داد. تکیه مائو به گروهی از دانش‌آموزان دبیرستانی و دانشجویان دانشگاهی برای اجرای انقلاب فرهنگی، یکی از فاجعه‌بارترین اشتباهات او بود. جوانانی که سرمست از قدرت بودند، از کارزار انقلاب فرهنگی برای کسب اطمینان برای دستیابی به جاه‌طلبی‌های خودخواهانه‌شان استفاده کردند. آزار و اذیت‌های صورت‌گرفته از طرف آن‌ها موجب ایجاد خلاء در بوروکراسی کشور و توقف کار بسیاری از بخش‌های دولت شده بود. مائو که توده‌گرا بود، احساس می‌کرد توده‌ها می‌توانند هر مشکلی چه اقتصادی، چه سیاسی و چه اجتماعی را صرفا با دردست‌داشتن قدرت حل کنند. این باور، اما صرفا به هرج‌و‌مرج، ویرانی، آشفتگی و پاکسازی سرمایه‌داران و مدیران صنعتی انجامید. وقتی این گروه‌ها حذف شدند، مائوئیست‌ها برای اداره نظام سیاسی باقی ماندند، اما دهقانان و دانشجویان و دانش‌آموزان توانایی اداره کشور را نداشتند. بسیاری از مردم چین فقط برای انجام یک کار مانند کشاورزی یا کار در کارخانه‌ها آموزش دیده بودند. آن‌ها هیچ مهارت مدیریتی یا فنی برای حفظ تولید نداشتند و کارخانه‌ها بدون مدیران آموزش‌دیده مناسب، قادر به فعالیت نبودند. مائو باور داشت تکنوکرات‌ها (فن‌سالاران) و روشنفکران فاسد هستند و برای براندازی نظام سیاسی نقشه می‌کشند. این ذهنیت موجب شد او درصدد جایگزین آن‌ها با افرادی وفادار برآید.

من از بعضی آدم ها خیلی می ترسم. از دیدنشون عصبی می شم استرسی می شم . همش منتظرم ی بلایی سرم بیارن .آخه از اعتماد زیاد بهشون ضربه دیدم موقعی که اثلا فکرشم نمی کردم . من زورم بهشون نمیرسه نمیتونم ازشون دور بشم یا از خودم محافظت کنم . می ترسم از آدمها... آنهایی که دست می گذارند روی تنهایی ات... مجوز ورود می گیرند... و تنهاترت می کنند.... آدم هایی که سایه می اندازند روی سرت... و بی تفاوت، سایه سنگین می کنند... آدم هایی که ساده می گیری بودن شان را.... و سخت می کنند گذر لحظه هایت را.... آدم هایی که کوه معرفت می شوی برای شان.... و آنها مدام می لرزانندت با آتشفشان بی معرفتی هاشان... لازم به توضیح است که از منظر روانکاوی؛ ما بیهوده از کسی بدمان نمیاد. یا قسمتی از خود پذیرفته نشدته که در طرف مقابل می بینی. یا می‌ترسی در آینده، شبیه اون آدم بشی(خودتو درش میبینی). یا شبیه اون آدم بودی و دیگه نمی خوای برگردی به اون بودن. یا در زندگی تلاش کردی مثل این فرد نباشی. شوخی تا جدی، این متن جای تامل و اندیشه داره. بنظر می رسه ترس ما از بعضی آدم ها هم بدلیل پتانسیل بالای آنها در فراموشی وجدانیات ( اخلاق،فرهنگ،معنویت، دین) و یا توان توجیه لاقیدی هایشان باشد. آدم هایی که ملغمه ای نامتجانس از تعارضات هستند.

مشتی شل مغز گویا تمایل بالا به احیای سنت طاغوتی دست بوسی و پا بوسی مقامات و مدیران را دارند. بحث تبرک و تکریم علما یک بحث است و دست بوسی و پابوسی مدیران اجرایی یک فعل حرام یا بشدت نکوهیده شرعی. از متولیان قانونی در استان زنجان انتظار می رود که بقید فوریت اقدام به توبیخ شهردار زنجان بدلیل سکوت و رضایت به تداوم این فعل زشت کرده و مدیر مدرسه دخترانه قرانی امام حسن مجتبی (ع) برکنار گردد. منتظر دریافت توضیحات از کلیه ذینفعان و ذی مدخلان هستیم.