به ‌نظر می‌رسد کنش سیاست تقلیل یافته به بگومگوهای فضای مجازی. جایی که نزاع‌ها معمولا از چند جمله عبور نمی‌کنند؛ اما این تمام ماجرا نیست. تحلیلگران نیز برای طرح افق‌های معنابخش به مشکل خورده‌اند. بخشی از این دشواری را باید در میدان عملی سیاست جست‌وجو کرد؛ چرا‌که برقرار‌کردن نسبتی بین تحلیل‌ها، راهبردها و نظرها با واقعیت است که یک چشم‌انداز را پایدار می‌کند؛ کاری که این روزها سخت شده است. در مقابل نیروهای اجتماعی نیز توقع دارند در تحلیل‌ها جایی برای «عاملیت» در نظر گرفته شود، به‌ نحوی که هر فرد و گروهی بتواند نقش و کارکرد خود را در اجتماعی بزرگ‌تر متوجه شود. در چنین وضعیتی هر‌از‌گاهی برخی تحلیلگران مطالبی را مطرح می‌کنند که مورد توجه بدنه خودشان قرار می‌گیرد؛ اما سرعت تحولات و قفل‌شدن جریان‌های سیاسی مانع از ظهور و بروز آن ایده‌ها می‌شود.

با برگزاری انتخابات پارلمانی در ایالت زارلند آلمان، که بسیاری آن را محکی برای پیش‌بینی انتخابات سپتامبر امسال می‌دانند، حزب آنگلا مرکل، صدراعظم این کشور به راحتی پیروز شده است.

روز یکشنبه، مجمع فدرال آلمان، فرانک والتر اشتاین مایر، وزیر خارجه سابق این کشور را به ریاست جمهوری جدید انتخاب نمود. هرچند ریاست جمهوری اساساً در آلمان، سمت تشریفاتی است، شرایط حساس فعلی پیش روی آلمان و اتحادیه اروپا، از جهات مختلفی این انتخاب را برجسته ساخته است. اما آیا این انتخاب برای ایران نیز فرصت هایی را در پی خواهد داشت؟