دکتر حسین حسینی در توئیتی اظهار داشته است که ؛ ریشه بعضی کم دقتی ها در مسئله ارتباط مبانی فلسفی با علوم انسانی تمحض بیش از حد در علوم نقلی است مانند تاریخ ادبیات و فقه ...اگر مورخین ما قدری با مطالعات فلسفه امروز آشنا شوند مقوله علم بومی را انکار نمی کنند

«تحول در علوم ‌انسانی» با «بومی‌سازی علوم‌ انسانی» و «دینی‌سازی علوم‌ انسانی»، سه مقوله متفاوت هستند نه سه عنوان برای یک هدف. هرچند که غالباً این سه مقوله، در عمل با هم خلط می‌شوند. بر این اساس، می‌توان و باید به دنبال تحول علوم‌ انسانی و بومی‌سازی علم رفت بی‌آنکه قائل به «دینی‌سازی علم» باشیم؛ چراکه این سه مقوله از هم متمایزند و لازم و ملزوم یکدیگر نیستند.

توسعه ی مورد نظر در این نوشتار، توسعه ای است نه غربی، نه صوفیانه و نه دنیازده، بلکه الگوی چهارمی را مورد کند و کاو قرار می دهد که با فرهنگ ایرانی و اسلامی در تلائم و ترابط است. در تبیین این مدل سعی شده است از رهگذر نگاهی مقایسه ای و از منظر علوم انسانی، مبانی توسعه ی غربی و توسعه ی ایرانی - اسلامی در محورهای فلسفی (معرفت شناسی، هستی شناسی، انسان شناسی) اخلاقی، دینی، جامعه شناختی و تاریخی مورد تأمل، بررسی و نقد قرار گیرد و مرز دقیق مدل توسعه ی مورد نظر، تبیین گردد. در ادامه، پس از اشاره به لوازم و ارکان توسعه، پیشنهادات و راهکارهایی برای تحقق هر چه بهتر این مدل ارائه می گردد.

اسلام دارای دیدگاهی جامع دربارۀ نحوۀ سامان دادن فردی و جمعی نظام‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی بر اساس مبانی معرفت‌شناختی، هستی‌شناسی و انسان‌شناختی است.