پیش‌نویس قطعنامه ضدایرانی ارائه شده از سوی ۳ کشور اروپایی و آمریکا با فشار محور غربی- عبری در نشست شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی تصویب شد. این قطعنامه از ایران می خواهد به سرعت و بدون پیش شرط امکان بازرسی آژانس از همه مراکز اتمی اش از جمله مراکزی که مورد حمله قرار گرفته اند را فراهم کند . همچنین از تهران می خواهد وضعیت ذخایر اورانیوم خود را نیز به آژانس اعلام کند.این قطعنامه با ۱۹ رای موافق، ۱۲ رای ممتنع و آرای منفی روسیه، چین و نیجر بدون اشاره به همکاری‌ های همیشگی جمهوری اسلامی ایران با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به تصویب رسید و تهران به عدم پایبندی به تعهدات پادمانی متهم شد. ایران پیشتر درباره هرگونه اقدام خصمانه در شورای حکام هشدار داده بود. وزیر امور خارجه ایران در واکنش به اقدام سه کشور اروپایی و آمریکا در ارائه تصویب قطعنامه ضد ایرانی در شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی تاکید کرد: تفاهم قاهره رسما خاتمه یافته تلقی می‌شود.

وزیر اسبق تعاون با انتقاد از کم کاری مسئولان داخلی گفت: بدعهدی‌های مکرر اروپایی‌ها و استفاده ابزاری از عهدنامه‌های بین‌المللی مانند معاهده گسترش سلاح هسته‌ای-NPT نشان می دهد که باید در مقابل این اقدامات ایستاد و در این راستا می توان از ماده ده این معاهده بهره جست.

آنتونیو گوترش به موجب قطعنامه 2231، موظف است هر 6 ماه گزارشی از روند اجرای این قطعنامه به شورای امنیت ارائه کند. همچنین نمایندگی هلند در سازمان ملل متحد که در این دوره به عنوان تسهیلگر اجرای این قطعنامه برگزیده شده بود، گزارشی از چگونگی اجرای این قطعنامه ارائه خواهد کرد. قطعنامه 2231 در سال 2015 در پی توافق هسته ای ایران با گروه 1+5 موسوم به توافق جامع اقدام مشترک ( برجام) ، با اجماع 15 عضو شورای امنیت به تصویب رسیده است.

در جلسه امروز سوال از رئیس‌جمهور، حجت‌الاسلام والسلمین روحانی رئیس جمهور بار دیگر ادعای پرتکرار این سالها را مطرح کردند مبنی بر اینکه یکی از بزرگترین دستاوردهای برجام خارج کردن ایران از ذیل فصل هفت منشور سازمان ملل بوده است. این موضوع چقدر با واقعیت منطبق است؟

اکنون که ایران نیاز به حمایت گسترده دیپلماتیک در سطح جهانی برای مقابله با سیاست های یکجانبه ترامپ دارد، روس ها قرار است همان سیاست بازی با کارت ایران را در پیش بگیرند، یا اینکه آن ها قاطعانه از ایران حمایت خواهند کرد؟ این پرسشی است مهم که هرگونه پاسخ قطعی به آن نمی تواند دقیق باشد. با این حال، به نظر می رسد با توجه به اینکه هیچ گونه پیوند استراتژیک بلندمدتی میان روسیه و ایران برقرار نیست، می توان از اکنون رفتار روس ها را پیش بینی کرد.