در سال‌های اخیر، بخش قابل توجهی از تسهیلات بانکی نه به سمت تولید و توسعه، بلکه به شرکت‌های صوری و واسطه‌گر منتقل شده که اغلب با هدف فرار از بازپرداخت و کسب سود از بازارهای غیرمولد شکل گرفته‌اند.این شرکت‌ها با ورود به حوزه‌هایی چون ارز، طلا، مسکن و واردات، نه‌تنها کمکی به اقتصاد ملی نکرده‌اند، بلکه تعادل بازار را بر هم زده و سرمایه را از چرخه تولید خارج کرده‌اند.برخی بانک‌ها از جمله پارسیان و آینده، منابع کلانی را به پروژه‌هایی اختصاص داده‌اند که هیچ‌گاه عملیاتی نشده‌اند یا توسط شرکت‌هایی دریافت شده‌اند که فاقد شفافیت مالی و سوابق معتبر بوده‌اند. دریافت تسهیلات با وثایق صوری، جعل اسناد و اتکای این شرکت‌ها به روابط پشت‌پرده با مدیران بانکی، به شکل‌گیری حجم عظیمی از دارایی‌های سمی و تضعیف ظرفیت اعتباری بانک‌ها منجر شده است.

تیمور رحمانی اقتصاددان مسئله ای تحت عنوان سیاه چاله اقتصادی در سطح کلان در کشور را مطرح می کند و در واقع نوعی سوء مدیریت در نظام اقتصادی را روشن می کند که همگی ناشی از ساختار غلط اقتصادی در کشور است که نهایتا تمام تصمیمات بانک مرکزی در جهت انتظارات گروه های مختلف از تولید کننده گرفته تا اقتصاددانان و فقرا و دولت ،منجر به تورم و رشد نقدینگی در کشور می شود.در واقع یک دور باطل شکل گرفته که فقط تورم ایجاد می کند.

نگرانی ها و سردرگمی های سپرده گذاران مؤسسه غیرقانونی ثامن الحجج در حالی ادامه دارد که بنا بر اسناد موجود، مدیران این مؤسسه برای حل این مشکلات به توصیه های بانک مرکزی توجهی نمی کنند.