صحبت از جنبش علمی به اوایل دهه 80 باز می‌گردد. برای یافتن نخستین نشانه‌هایی از طرح آن در فضای علمی و نخبگانی کشور باید به اسفند ماه 79 برگشت؛ زمانی که رهبر انقلاب به دانشگاه صنعتی امیرکبیر رفتند و در جمع دانشجویان این دانشگاه فرمودند: «دانشگاه باید بتواند یک جنبش نرم‌افزاری همه‌جانبه و عمیق در اختیار این کشور و این ملت بگذارد تا کسانی که اهل کار و تلاش هستند، با پیشنهادها و با قالب‌ها و نوآوری‌های علمی خودی بتوانند بنای حقیقی یک جامعه آباد و عادلانه مبتنی‌بر تفکرات و ارزش‌های اسلامی را بالا ببرند. امروز کشور ما از دانشگاه این را می‌خواهد.» این بیانات رهبر انقلاب آغازگر مسیری پرفراز و نشیب اما غرورآمیز در ایران اسلامی بود که رفته‌رفته تبدیل به گفتمان مهم در کشور شد. تغییر نگاه دانشجویان و اساتید و نخبگان به علم یکی از نتایج تاکید رهبری بر مساله جنبش نرم‌افزاری بود و بر حرکت‌های علمی محققان ایرانی شتاب بخشید.

محققان کشورمان موفق به ساخت رباتی شدند که حرکت افرادی را که از زانو قطع عضو هستند، تسهیل می‌کند.

كرسي هاي آزاد انديشي همه عرصه هاي علوم پايه , طبيعي و به ويژه علوم انساني از فرهنگ , اقتصاد , فلسفه , كلام , سياست , جامعه شناسي و... را در برمي گيرد و در همه اين محورها لازم است اين كرسي ها تشكيل شده و نظرات و ديدگاه هاي مختلف به بحث و گفتگوي علمي گذارده شود و مورد نقد وبررسي قرار بگيرند تا درسايه آن فكر و علم توليد شود.

جمعی از دبیران انجمن‌های علمی دانشجویی در نامه ای ضمن انتقاد به برنامه ریزان دیدار رمضانی دانشجویان با رهبری، نوشتند: خواستیم بنویسم که مشتاق به دیدار شما هستیم. می‌خواهیم از کلام و رهنمود شما بهرمند شویم و می‌خواهیم بگوییم فرزندان شما در مجموعه ی انجمن‌های علمی دانشجویی حاضر به هر گونه فداکاری برای اعتلای علمی کشور در سایه رهنمودهای شما هستند.