کن لوچ کارگردان انگلیسی یکی از تحسین‌برانگیزترین صداهای سینمای زمانه ماست. آثار لوچ اغلب مضمون ‌اجتماعی و سیاسی دارند. مجموعه آثار او درباره جنگ داخلی اسپانیا («زمین و آزادی»)، اعتصاب کارگران لس‌آنجلس («نان و گل‌های سرخ»)، اشغال عراق («مسیر ایرلندی»)، جنگ استقلال ایرلند («بادی که بر مرغزار می‌وزد»)، و جنبه‌های قهرآمیز دولت رفاه (‌«من، دنیل بلیک») است.

دهه گذشته دوران سقوط اقتصادها بود. حالا اما داستان کاملا تفاوت دارد. نشریه اکونومیست در سرمقاله این هفته خود از اوج‌گیری اقتصادهای جهان خبر داده است. اکونومیست بر این باور است که چرخه‌های اقتصادی و سیاسی معمولا با هم هماهنگ هستند. این موضوع را باید از جورج بوش پدر پرسید که به‌خاطر رکود اقتصادی در انتخابات ریاست‌جمهوری 1992 شکست خورد یا باید از گرهارد شرودر، صدراعظم آلمان پرسید که پس از اجرای اصلاحات سختگیرانه توسط رای‌دهندگان آلمانی کنار گذاشته شد و در نهایت آنگلا مرکل از منافع آن تصمیم بهره برد.