دنیای ما دنیای شلوغی است. تلفن‌های همراه لبریز از اعلان‌های بی‌پاسخ‌اند، شبکه‌ها یکریز خبر‌های تکان‌دهنده پخش می‌کنند، و خانه‌ها روزانه چند کیلو زباله دور می‌ریزند. همه‌چیز اضافی است و اشباعی تهوع‌آور همه‌جا را فرا گرفته است. گویا فرهنگ جدیدی از راه رسیده است: حذف هرچیزی، از سروصدا تا دکوراسیون و دارایی و تعامل چهره‌به‌چهره. دوست داریم آن‌قدر دور بریزیم که درنهایت فقط خودمان بمانیم و دیوار‌های خالیِ سفید. کایل چایکا می‌گوید این گرایش به نیستی نوعی تجمل‌گرایی است. انگار فقط پولدار‌ها می‌توانند کمتر ببینند، کمتر بشنوند، و حتی کمتر حس کنند.

بعد از باز کردن چشم هایتان از خواب چه کارهایی انجام می دهید. آیا سریع از رختخواب خارج می شوید، دوش می گیرید، نگاهی به ظاهرتان می اندازید و از منزل خارج می شوید؟ یا اینکه کارهای دیگری انجام می دهید؟