با وجود حمایت خوب مردم گیلان از دکتر روحانی، متاسفانه این استان بشکل تاریخی در بحث اختصاص درصدی از سهمیه وزرا و مدیران ارشد نظام، دارای نوعی کم توجهی است . با هر شاخصی که به موضوع نگاه شود، اعم از نگاه جمعیتی، درصد مشارکت در انتخابات، درصد گرایش به دکتر روحانی، درصد بهره مندی از مدیران شاخص و ....، استان گیلان جایگاه ممتازی دارد. اما دریغ و صد افسوس که اقبال چندانی به بهره گیری از منابع مدیریتی این استان، در راس مدیریت دستگاه های اجرایی وجود ندارد.

بدون مقدمه عرض می نمایم که نویسنده نیز مانند برخی از هموطنان گله هایی از بعضی برنامه های تلویزیون ملی کشورمان دارد. بعنوان نمونه بخش تامین برنامه، به طور شاید و باید در خدمت همه سلایق و علایق جامعه نیست. این آسیب ، سبب دوری بخشی از شهروندان از سیما و کاهش و قطع رابطه با تلویزیون شده است. قطع رابطه ای که علی الظاهر حق بیننده می توان باشد ولی پشت پرده آن ، بحث معماری فرهنگی توسط امپریالیسم رسانه ای غرب و جهت دهی به سبک زندگی شهروندان قرار دارد. سوال این است که برقراری آشتی بین رسانه ملی و شهروندان وظیفه چه گروهی بوده و با چه مکانیزم هایی باید دنباله گیری شود؟

تب و تاب انتخابات شورای شهر و روستا مانند انتخابات ریاست جمهوری کشورمان روز به روز افزایش می یابد. از آنجا که حساسیت جنسیتی ، یکی از الزامات برنامه ریزی موفق شهری و روستایی محسوب شده و در این بین، زنان صاحب صلاحیت از اولویت بالاتری در درک این ضرورت، برخوردار هستند، شایسته خواهد بود که بشکل ویژه ، به بحث تناسب جنسیتی ، افراد وارد شده به شوراهای شهر و روستا توجه شود.

کوتاهی سقف کاخ ریاست جمهوری کشورمان، یا بلندی قد برخی اعتماد به نفس ها؟ متن زیر نگاهی انتقادی به بحث ثبت نام ریاست جمهوری در ایران داشته و چنین شرایط نسبتا غیر استانداردی را زیبنده نظام اسلامی نمی داند.