ریزتر، آن زیر، نام جدید را می‌نویسند. فردا آنچه باقی است، تابلویی است رنگ‌پاشی‌شده و نافرم. دوباره نام روستا را می‌نویسند و زیرش داخل یک پرانتز کوچک، نام جدید را. صبح که خورشید می‌زند، باز لکه‌هایی از رنگ، نوربازی می‌کنند. باز از نو و باز از نو و هربار داستان همین است. تا روزی می‌رسد که نام جدید می‌نشیند بر پیشانی تابلوی ورودی روستا و نام قدیم می‌رود داخل یک پرانتز و به فرعیات می‌پیوندد.