برنامه‌های ماهواره به دليل نياز بالاي جامعه به دريافت اطلاعات، اخبار، سرگرمي و...خيلي زود جاي خود را در بين خانواده‌های ایرانی باز كرده است و در هر خانواده از كوچك و بزرگ بيننده‌اي دارد كه در ساعات مختلف شبانه روز پاي آن مي‌نشينند و به تبع آن خواسته یا ناخواسته تجملات زیادی بر خانواده تحمیل می‌شود.

بدون مقدمه عرض می نمایم که نویسنده نیز مانند برخی از هموطنان گله هایی از بعضی برنامه های تلویزیون ملی کشورمان دارد. بعنوان نمونه بخش تامین برنامه، به طور شاید و باید در خدمت همه سلایق و علایق جامعه نیست. این آسیب ، سبب دوری بخشی از شهروندان از سیما و کاهش و قطع رابطه با تلویزیون شده است. قطع رابطه ای که علی الظاهر حق بیننده می توان باشد ولی پشت پرده آن ، بحث معماری فرهنگی توسط امپریالیسم رسانه ای غرب و جهت دهی به سبک زندگی شهروندان قرار دارد. سوال این است که برقراری آشتی بین رسانه ملی و شهروندان وظیفه چه گروهی بوده و با چه مکانیزم هایی باید دنباله گیری شود؟