روز گذشته در خبر‌ها آمده بود که جناب آقای جهانگیری بعد از گذشت دو سال همچنان از سیاست ارز ۴۲۰۰ تومانی دفاع کرده است.

چرا در نظام تصمیم‌گیری کشور، عطش زیادی برای تولید قانون وجود دارد؟ شاید یکی از دلیل این عطش را بتوان این‌گونه پاسخ داد: اوضاع اقتصادی کشور نابسامان است باید برای بسامان رسیدن آن کاری کرد. بسیاری از مدیران دولتی و نمایندگان مجلس می‌خواهند نقش مثبتی در اصلاح امور داشته باشند و گمان می‌کنند می‌توانند از طریق تولید قوانین جدید، نقش خود را ایفا یا حداقل وجدان خود را راضی کنند.

آیا در شرایط فعلی اقتصاد کشور، امکان تحقق وعده‌های یارانه‌ای وجود دارد و اگر یارانه‌ها چند برابر شود، چه اتفاقاتی را باید برای اقتصاد ایران متصور شویم؟