جنبش زنان در خاورمیانه چه ریشه‌های مشترکی دارد؟ مریم رحمانی در این مقاله با مقایشه جنبش زنان در ایران و ترکیه از اشتراک و افتراق این دو جنبش حرف زده و با بررسی زمینه‌های تاریخی اجتماعی نظیر استعمار، به نقش ناسیونالیسم و تأثیرگذاری آن بر جنبش زنان در ترکیه و ایران پرداخته است.

وقتی گام‌هایی به سوی برابری برداشته می‌شود -مثلا وقتی زنان و اقلیت‌ها حقوق و جایگاه اجتماعی به دست می‌آورند- اغلب اوقات واکنش شدیدی در پی آن به وجود می‌آید. مثلا در واکنش به جنبش رهایی‌بخش زنان در دهه ۱۹۶۰ و اوایل دهه ۱۹۷۰، در واکنش به قانون متمم حقوق برابر، حملات شدیدی صورت گرفت. کسانی که از تغییر می‌هراسند با متمرکز کردن نیروی جدید، بر حفظ امتیازات خود واکنش نشان داده و به این ترتیب مانع پیشروی می‌شوند.

کارزار «من ـ هم» در سال ۲۰۱۷ و در ایالات متحده آمریکا آغاز شد. کارزاری که در آن هزاران زن از آزار جنسی‌ای گفتند که در طول سالیان زندگی خود از طرف روسا، همکاران، متحمل شده‌اند. «من - هم» ایرانی، اما چند روزی است که آغاز شده و تا همین جا علاوه بر روایت تجریه هزاران زن از تجاوز و آزار و اذیت جنسی، نام‌های مشهوری هم مطرح شده‌اند. این گزارش نگاهی دارد به ابعاد مختلف این کارزار در ایران.

حقوق زنان اصطلاحی‌ست که اشاره به آزادی و حقوق زنان در تمامی سنین دارد. ممکن است این حقوق توسط قانون یا رسوم سنتی و یا اخلاقی در یک جامعه به رسمیت شناخته‌شوند یا نشوند. دلیل گروه‌بندی خاص این حقوق تحت عنوان زنان و جدا کردن آن از حقوق عام‌تری مثل حقوق بشر این است که بنا بر تئوری، این حقوق در بدو زاده شدن برای تمام بشر به رسمیت شناخته می‌شوند اما مدفعان حقوق زنان نشان می‌دهند که به دلایل تاریخی و فرهنگی زنان و دختران بیشتر از مردان از شمول این حقوق خارج می‌شوند.[۱]

ما عادت کرده‌ايم که همیشه جنبش زنان را در راستای مبارزه برای به‌دست‌آوردن حقوق مساوی با مردان و جبران عقب‌ماندگی‌ها و بی‌عدالتی‌ها در حق زنان و ضد تبعیض نژادی و جنسی بدانیم. به‌این‌ترتیب اگر در طول تاریخ چند سده گذشته با جنبشی از طرف زنان روبه‌رو شویم که با این پیش‌فرض ما ناسازگاری داشته باشد، تعجب می‌کنیم. به همین جهت وقتی اکثریت زنان سفیدپوست آمریکایی که در میان آنها تحصیل‌کردگان هم کم نیستند، به ترامپ به‌عنوان رئیس‌جمهوری رأی می‌دهند، تعجب می‌کنیم، زیراکه می‌دانیم ترامپ بسیاری از دستاوردهای زنان را در زمینه حقوق مساوی با مردان و مبارزه با خشونت علیه زنان، به راحتی به تمسخر می‌گیرد، اما حقیقت تاریخی تلخ این است که زنان، سابقه طولانی در جنبش افراطی راست در آمریکا دارند. کوکلوکس‌کلان‌ها، جنبش افراطی نژادپرستانه آمریکا، یک‌ونیم‌میلیون نفر عضو زن داشته که در بسیاری موارد بسیار فعال هم بوده‌اند. در جنگ جهانی دوم نیز جنبش زنان معروف به جنبش مادرها، معتقد به مسیحیت افراطی، ضدحقوق زنان، ضدکمونیست و یهودیت بود.

نه فقط شورای شهر بلکه برای دولت دوازدهم هم پیشنهاد دادیم که مدیریت زنان را حداقل تا 30 درصد در نظر بگیرند و سازمان امور استخدامی هم به این مساله واقف شده که باید این اتفاق بیفتد و مراحل آن طی شده و به شکل یک دستورالعمل منتظر هستیم که ابلاغ شود.