اکبر گلپایگانی زاده ۱۰ بهمن سال ۱۳۱۲ در تهران بوده و در پنج سالگی مادر خود را از دست داد و این حادثه در آن زمان تأثیر بدی بر روحیه وی گذاشت(محمد گلریز، خواننده سنتی کشور، برادر کوچکتر اوست). در سال ۱۳۱۸، گلپا وارد دبستان فرهنگ شد و به عنوان قاری قرآن در کلاسش برگزیده شد. پس از این فعالیت‌ها، وی با آشنایی با تعزیه خوان محله شان و کار کردن زیر نظر او اصول اولیه آوازخوانی را آموخت. در سال ۱۳۲۰ وی به‌طور جدی و منظم تعلیم موسیقی و دستگاه‌ها را نزد پدر آغاز کرد. در سال ۱۳۲۶ نخستین تجربهٔ حضور در یک ارکستر و گروه کر را کسب کرد و در سال ۱۳۲۷ در انجمن موسیقی مدرسه نظام عضو شد. او از سال ۱۳۲۸ به بعد با هنرمندان سرشناسِ موسیقی آشنا شد و آموزش را زیر نظر آنان آغاز کرد. از جمله استادان اکبر گلپایگانی می‌توان به هنرمندانی همچون حسن یکرنگی (از شاگردان اقبال آذر)، نورعلی برومند، اسماعیل قهرمانی، ابوالحسن صبا، یوسف فروتن، محمد ایرانی مجرد، عبدالله دوامی، ادیب خوانساری، حسین طاهرزاده و سلیمان امیر قاسمی اشاره کرد. در سال ۱۳۳۵ سازمان یونسکو از اکبر گلپایگانی، نورعلی برومند و علی‌اصغر بهاری برای اجرای آواز و موسیقی ایرانی دعوت به عمل آورد. در سال ۱۳۳۷ وی از سوی داود پیرنیا (مبتکر برنامه گل‌ها) به رادیو دعوت شد. گلپا بعد از انقلاب ، بدلیل سوابق قبلی خود محروم از خوانندگی شد، اما توانست مجددا با گرفتن مجوزهای لازم وارد این حوزه شود. گلپا در ۱۳ آبان ۱۴۰۲ بر اثر بیماری و کهولت سن در ۹۰سالگی، درگذشت. زنده‌یاد گلپا در آخرین گفتگوی رسانه‌ای خود گفته بود: من در این دنیا به صفا و صمیمیت رسیدم و همه چیز را به دست آوردم. الان به هیچ چیزی احتیاج ندارم و منتظر مرگ هستم. استاد گلپا سال گذشته در دیدار با جمعی از اهالی موسیقی گفته بود: « ۴۳ سال پیش خانه‌نشین شدم چون نمی‌خواستم به هر قیمتی روی صحنه باقی بمانم.» . پیکر اکبر گلپایگانی سه‌شنبه ۱۶ آبان ساعت ۸:۳۰ صبح از مقابل منزل این مرحوم به آدرس خیابان فرمانیه، خیابان وطن‌پور پلاک ۲۶ به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) رهسپار می‌شود.

قاسم افشار می‌گوید، شما یک تنظیم را می‌شنوید بعد می‌بینید چهار خواننده مختلف همان فرم را از یک نفر می‌خواند. تکرار مکررات است و فکر می‌کنم اگر این روند ادامه پیدا کند موسیقی را با موسیقی نابود کنند.

موسیقی ایران روزگار پر فراز و نشیبی را پشت سر گذاشته است؛ از سویی دوره‌هایی پربار داشته و پرشمار نغمه‌ها سرداده شده و گاه سازها را محکوم به سکوت کرده‌اند. اما در تمام این دوره‌ها هنرمندانی بوده‌اند که با چنگ و دندان رشته موسیقی را به دست گرفتند تا تار و پود آن ازهم نپاشد. اندک هستند افرادی که همواره پای موسیقی بایستند و در دفاع از آن، به آب و آتش بزنند.

امین الله رشیدی معتقد است که دلیل اصلی که جوانان به سمت اعتیاد می روند این است که تفریحات سالم وجود ندارد و جوانان ایرانی کمتر به سمت هنر ایرانی گرایش دارند در صورتیکه اگر هنر را گسترش دهیم متوجه می شویم که این موضوع در کناره گیری افراد از اعتیاد چقدر موثر و مفید است.