مفهوم ملت و ملیت از تعاریف اصلی خود فاصله گرفته و تبدیل به گروگانی در دست دولت بی ملت شده است!

برگر ولاکمن، معتقدند انسان جامعه را می‌سازد و جامعه واقعیت و معنا را. زبان، سنت و نهادهای مختلف که در ابتدای امر توسط انسان ساخته می‌شود، پس از گذشت زمان و کسب تاریخ، تبدیل به سازوکارهای خارج از آگاهی انسان می‌شوند که انگار مستقل هستند. بر اساس همین منطق است که مانتو، در رشت یک معنایی دارد و در قم یک معنای دیگر. شلوار کردی در جنوب شهر یک معنا و در شمال شهر معنایی دیگر. حتی کلمات نیز بار معنایی مختلفی پیدا می‌کنند. باران برای ساکنین کویر معنای متفاوتی دارد تا یک شمالی!

رئیس انجمن صادرکنندگان صنایع دستی معتقد است: صادرات صنایع دستی تنها برای ما ارزآوری به ارمغان نمی‌آورد بلکه با این کار مجموعه‌ای از هویت‌مان را صادر می‌کنیم و این موضوع موجب می‌شود مردم دنیا، ایران را بشناسند.