احتمالاً شما هم این روزها در کنار بساط یا ماشین دست‌فروشان کنار خیابان عبارت «کارت‌خوان موجود است» را دیده‌اید و حتی ممکن است این عبارت شما را راغب کرده باشد که با خیال راحت و بدون نگرانی از همراه نداشتن پول نقد کافی چند کیلو انبه تازه بخرید و کارتتان را روی دستگاه کارت‌خوانی بکشید که نه به سیم برقی وصل است و نه به سیم تلفنی؛ اما چطور؟

«نقدی پرداخت کنید کارتخوان خراب است.» این جمله را این روزها زیادتر از همیشه می‌شنوید؛ در مطب پزشکان بیشتر از همه و در رستوران‌های بزرگ، آرایشگاه‌های زنانه و هر جا که فکرش را کنید. کارتخوان ‌ها یا همان دستگاه‌های پوز یا غیب شده‌اند یا این‌که استفاده سابق را ندارند. از وقتی دولت اعلام کرده است كه تصمیم دارد وابستگی بودجه کشور به درآمدهای نفتی را کم کند و بیشتر روی درآمدهای مالیاتی متمرکز شود، گویا بررسی تراکنش‌های بانکی جدی‌تر شده است و حالا برخی اقشار پردرآمد تلاش می‌کنند با حذف دستگاه‌های کارتخوان از زیر بار پرداخت مالیات واقعی‌شان شانه خالی کنند.

اطلاع رسانی درست و دقیقی وجود ندارد که خانواده هایی که به نمایشگاه قرآن می آیند به بخش اسباب بازی مراجعه کنند. ضمن این که غرفه ها در اختیار اسباب بازی های چینی است و نه ایرانی.