در همه معاملاتی که اساس و بنیان تجارت را تشکیل می ‌دهند، طرفین در مقابل یکدیگر تعهداتی را می پذیرند که باید به‌ درستی اجرا شود. در همین راستا، قانونگذار ضمانت اجراهایی را برای انجام صحیح این معاملات در نظر گرفته یا به ‌عبارتی برای طرفین راه فراری قائل شده است تا هیچ کدام از آنها مغبون واقع نشود و در صورت سرپیچی یکی از طرفین از تعهدات خود، مجبور به قبول معامله و ادامه‌ی آن نشود.

به منظور تعریف واضح تر شایسته است بدوا تمرکز شویم که در برخی از عقدها (قراردادها) قانون مدنی به طرفین قرارداد، اختیار فسخ داده است. به عنوان مثال در عقد بیع (خرید و فروش) به طرفین قرارداد یازده تا خیار (اختیار فسخ) داده شده است.

حقوقدانان معتقدند وجود عبارتی مبنی بر لغو کلیه اختیارات فسخ معامله خرید و فروش مسکن از خریدار و فروشنده در مبایعه‌نامه‌ها، می تواند طرفین معامله را حق ذاتی‌شان محروم کند.