علی اکبر گودرزی (هوادارانش او را در ابتدا «چوپان زاده آزاده» و سپس «امام» می‌نامیدند /زاده ۱۳۵۵ و در شناسنامه ۱۳۳۸ در روستای دوزان شهرستان الیگودرز - درگذشت ۳ خرداد ۱۳۵۹) مصداق همان آدم‌های با دانش اندک و ایمان زیاد بود که می‌توانست هزاران نفر را به پای برداشت‌های انحرافی خود از متون دینی، قربانی کند و یک جامعه‌ای را به قهقرا سوق دهد. وی تلاش داشت تا یک نظام سیاسی جایگزین جمهوری اسلامی فعلی تاسیس کند. در آغاز دهه ۱۳۵۰ چندین گروه سیاسی با ایدئولوژی اسلامی اعلام موجودیت و فعالیت کردند و تفاوت عمده گروه فرقان با همه آن‌ها در این بود که آبش با روحانیون در یک جوی نمی‌رفت و خواهان «اسلام بدون آخوند» بود. به همین دلیل، گودرزی در سال ۱۳۵۶ عبا و امامه طلبگی را کنار گذاشت و در سن ۱۸ سالگی، به تفسیر قرآن روی آورد و بنوعی گروه فرقان را تاسیس کرد. او از آیات قرآن فقط جنگ و جهاد و مبارزه را می‌فهمید و چیزی از صلح و زندگی در کلام او نبود. جمعیتی از جوانان مذهبی و پرهیجان در مساجد پایین شهر تهران در محدوده نازی آباد و جوادیه و میدان شوش نیز، گوش تا گوش می‌نشستند و این تفاسیر خون چکان را استماع می‌کردند. ایده اسلام بدون روحانیت را اولین بار اندیشمند پاکستانی، ابوالا مودودی، مطرح کرد. سپس دکتر علی شریعتی آنرا ذیل مبحث «جامعه بی طبقه توحیدی» شرح و بسط داد. اکبر گودرزی تحت تأثیر اندیشه انقلابی شریعتی تفسیری از قرآن به نام «ایدئولوژی توحیدی» تألیف کردو یکی دیگر از افرادی که تأثیر مهمی در شکل‌گیری ایدئولوژی گروه فرقان داشت، حبیب‌الله عاشوری، روحانی ناراضی بود. فرقانی‌ها هم به استناد همین حرف شریعتی، معتقد بودند که، چون روحانیت شیعه بصورت یک طبقه اجتماعی ظاهر شده، بنابراین برای تاسیس یک جامعه اسلامی خالص و بدون طبقه، باید این‌ها را از سر راه برداشت. به نظر آن‌ها «میان اسلام و روحانیت هیچ انضمام و انسجامی وجود ندارد». این ایده را بعد‌ها مجاهدین خلق پی گرفتند و در عین تاریک اندیشی‌های ایدئولوژیک و مذهبی، همچنان خودشان را مخالف «آخوندیسم» نامیدند. جدال رسمی روحانیون و فرقانی‌ها در سال‌های قبل از انقلاب را، مرتضی مطهری شروع کرد و از آنان با عنوان «ماتریالیست‌های مسلمان و منافق» یاد کرد. گودرزی بر خلاف بسیاری از روشنفکران مذهبی، در هر صورت با ظواهر و کلمات و آیات قرآن آشنایی کامل داشت و در پاسخ به روحانیون سعی می‌کرد که با ادبیات و منطق خودشان به آن‌ها پاسخ دهد. به نظر گودرزی از نظر قرآن «منافق کسانی هستند که همزمان با باند حکومت و باند مردم همکاری می‌کنند». اشاره او مستقیما به خود مطهری و نیز سید محمد بهشتی، محمدمفتح و جواد باهنر بود که در آموزش و پروش و دانشگاه دوره پهلوی تدریس می‌کردند و در عین حال، با حکومت پهلوی هم مخالفت می‌کردند. با پیروزی انقلاب و آغاز سال ۱۳۵۸، گروه فرقان دست به تفنگ برد و نخستین ترور‌ها در درون نظام نوپا را رقم زد. از سپهبد قرنی نخستین رئیس ستاد مشترک جمهوری اسلامی شروع کرد تا مطهری و مفتح و عراقی و در مجموع ۱۹ نفر را هدف قرار داد. آیت الله خامنه ای، هاشمی رفسنجانی، موسوی اردبیلی و عباس امیر انتظام نیز هدف سوء قصد قرار گرفتند و جان سالم به در بردند. بهانه این کار هم اطلاعیه مشترک مرتضی مطهری و مهدی بازرگان در خصوص لزوم بازنگری آثار شریعتی بود که بت و بوطیقای فکری فرقانی‌ها به حساب می‌آمد. در دیماه ۱۳۵۸ علی اکبر گودرزی در یک خانه تیمی در خیابان جمالزاده تهران دستگیر شد. محاکمه او به علی اکبر ناطق نوری و اسدالله لاجوردی سپرده شد. تعداد اعضای رسمی گروه فرقان حدود ۷۰ نفر اعلام شد. جمعی دستگیر و ابراز پشیمانی کردند و تعداد بر سرموضع ماندند و به همراه گودرزی در خرداماه ۱۳۵۹ اعدام شدند. هنوز هم در خارج از کشور اطلاعیه‌هایی به نام این گروه منتشر می‌شود.

موسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی عکسی دیده نشده از ضارب شهید مرتضی مطهری را منتشر کرد.

به مناسبت هفته بزرگداشت معلم و سالروز شهادت استاد شهید مرتضی مطهری، روایتی از مرحوم مهندس کتیرایی تنها شاهد ترور استاد تقدیم می‌شود. مصطفی کتیرایی (زاده ۱۰ دی ۱۳۰۷ ملایر – درگذشته ۱۴ بهمن ۱۳۹۴ تهران) سیاست‌مدار و وکیل ایرانی بود، که در دولت موقت به‌عنوان وزیر مسکن و شهرسازی فعالیت می‌کرد و در دولت اول نیز از ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۰ معاون نخست‌وزیر و دبیرکل سازمان امور اداری و استخدامی کشور بود.

روز ۲۷ آذر ماه ۱۳۵۸ آیت‌الله دکتر مفتح در مقابل دانشکده الهیات دانشگاه تهران توسط گروه فرقان ترور شد. کمال یاسینی ضارب شهید مفتح پس از دستگیری اعضای گروه فرقان در دی ماه همان سال جزئیات این ترور را شرح داد.

۱۲ اردیبهشت سال ۱۳۵۸ شمسی مردم ایران خبردار شدند که مردی که معلم بود به آسمان رسیده است و بیش‌تر قدر معلم‌ها را دانستند و آن روز شد روز معلم. آن سال‌ها دوره‌ای بود که معلم‌ها را می‌کشتند بعضی‌ها!

حجت الاسلام و المسلمین مسیح مهاجری می‌گوید اگر آیت الله هاشمی زنده بود با نفوذی که داشت و رایزنی‌هایی که می‌کرد مشکل لوایح FATF را همان مرحله اول حل می‌کرد.

همنوایان همان جریان انحرافی در مجلس و بعضی رسانه‌ها و سایر مراکز، بار دیگر بر طبل جنگ می‌کوبند و داد سخن از حمله نظامی به فلان منطقه می‌دهند و طرح خروج از برجام را مطرح می‌کنند. اینان آیا نمی‌دانند با این کار‌ها در حال بازی کردن در زمین دشمن هستند و با این اقدامات و این پیشنهاد‌ها فقط تیغ دشمن را تیزتر می‌کنند؟ اگر نمی‌دانند، باید به حال کشور و مردم گریست که چنین افرادی در چنین مراکزی حضور دارند و اگر می‌دانند و آگاهانه در زمین دشمن بازی می‌کنند، باید به این نتیجه رسید که دایره نفوذ دشمن، بسیار وسیع‌تر از آنست که تاکنون فکر می‌کردیم. فرض دوم اگر درست باشد، باید در انتظار ترور‌های دیگری نیز باشیم و حتی خیانت‌های بالاتر و بزرگ‌تر از ترور را نیز بعید ندانیم.

ز جمله نفوذی ها در نظام اسلامی، تشکیلاتی موسوم به «جریان انحرافی» بود که در انتخابات ریاست جمهوری دوره نهم و دهم خود را نشان داد ، این جریان مرموز که تقریبا معجونی از همه نفوذی های قبلی بود به این معنا که اغلب ویژگی ها ، افکار و اندیشه های آنان را یک جا به همراه داشت و مانند آنها با شعارهای انقلابی و ارزشی وارد میدان شد و البته بر خلاف آنها توانست همه را در سطح وسیعی فریب دهد و حتی بسیاری از شخصیت های مذهبی و سیاسی موجه و کار کشته را به بازی گرفت و به گونه افراطی آنها را به حمایت از خود استخدام کرد.

۳۸ سال می‌گذرد و تاریخ در حال تکرار شدن است. یک روز با گذاشتن بمب در ضبط صوت سخنرانی برای ترور و روزی دیگر با اعمال تحریم برای فشار. آیت‌الله خامنه‌ای، اما همچنان به کار خود ادامه می‌دهد.

زمینه توصیه‌های رهبری اتفاقات و حواشی است که طی سال‌های اخیر در جریان راهپیمایی‌ها رقم خورده است. فرقی هم نمی‌کند راهپیمایی ۲۲ بهمن باشد یا روز قدس؛ گویا عده‌ای تنها اصرار دارند بر مسیر تندروی گام بردارند و بر طبل اختلافات بکوبند. به عقب که نگاه کنیم نمونه‌های آن‌ها را نیز به وفور خواهیم دید.

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: بعد از حادثه هشت شهریور، لاجوردی جزوه‌­ای برای من آورد که در آن پرونده نخست­ وزیری را به صورت ریز بررسی کرده و قائل بود بسیاری در این ماجرا موثر بودند.

آقای موسوی خوئینی گرایش و اخلاق مارکسیستی پیدا کرده بود که پدر (شهید مطهری) بسیار نگران شده بودند و در دیداری آقای مطهری گفت که به آقای موسوی خوئینی‌ها بگوئید پیش من بیایند، اما نیامدند.

برادر جواد، مرحوم آیت الله حسن قدیری عضو شورای استفتائات امام و خود او روحانی زاده و تحصیل کرده حوزه بود. سواد تئوریک و هوش اطلاعاتی او را یک گزینه ایده‌ال رجوی برای نفوذ در مراکز حساس می کرد.