صدا و سیما را می توان به تعبیری، نوعی دانشکده بزرگ برای آموزش عمومی محسوب نمود. با گسترش شبکه های استانی ، این رسالت باید با ظرافت های خاص همراه شده و مورد توجه قرار گیرد. در حالی که بنظر می رسد، حساسیت های لازم در این خصوص وجود ندارد. بعنوان مصداق اثباتی بحث، اقدام به نقد اصلاحی، برنامه رادیویی صبحگاهی صبح به خیر گیلان ، شده است .