پريناز (مادر آتنا) دست به شكمش مي‌كشد و مي‌گويد: «خدا آتنا را بعد از ۶ سال چشم انتظاري به ما داد. صداي دست و پا زدنش را توي شكمم كه مي‌شنيدم اشك در چشم‌هايم جمع مي‌شد. وقتي به دنيا آمد و توي بغلم گذاشتند صداي نفس‌هايش ديوانه‌ام مي‌كرد. آن روز سه تايي من و بهنام (پدر آتنا) و آتنا راه بيمارستان تا خانه را پرواز مي‌كرديم. آتنا درمان تمام دردهايي بود كه در زندگي‌ام كشيده بودم. حالت چشم‌هايش مثل خودم بود.» هق‌هق مي‌زند. اشك‌ها يكي بعد از ديگري باشتاب راه چشم‌هاي پريناز را پي مي‌گيرند و به موهايش مي‌ريزد. بي‌حال و بي‌جان گوشه ايوان فرش شده حياط خانه، پدري خوابيده و سوزن سرمي كه آن را با ميخ به ديوار آهني چسبانده‌اند، ميان رگ‌هايش است.

قتل فجیع دختربچه پارس‌آبادی افکار عمومی جامعه را تحت‌تأثیر شدید قرار داد و رسانه‌های مکتوب و مجازی مسائل پیرامون آن را تحت پوشش قرار دادند. هرچند برای داوری درباره جزییات آن تا روشن شدن ابعاد دقیق ماجرا باید صبر کرد تا گزارش رسمی از سوی دادستان، دادگاه و پزشکی‌ قانونی منتشر شود، با این حال چند نکته درباره این جنایت وجود دارد که باید به آن توجه داشت.