اگر مردم از سر ترس،طمع،محافظه کاری و...،تظاهر به پذیرش فرهنگ رسمی و حکومتی کنند،"ریاکاری" نه پدیده ای زشت و نابهنجار که یک رویه عمومی و ناگریز خواهد بود که در آن، اگر پرده از زندگی یکی از ریاکاران بیفتد،بقیه ریاکاران در نهایت ریاکاری،او را تمسخر و نکوهش خواهند کرد و چون به خلوت می روند،خود "آن کار دیگر" را تکرار می کنند.