دولت و اصلاح‌طلبان طوری رفتار می‌کنند که انگار در 5 و نیم سال گذشته کسانی غیر از «روحانی و جهانگیری» در ایران، رئیس‌جمهور و معاون اول بوده‌اند و هیچکس هم در این میان «تَکرار» نکرده است!

انسان‌ها چگونه با هم سر می‌کنند؟ چرا از هم نمی‌ترسند، یا اگر می‌ترسند، چگونه بر این ترس غلبه می‌کنند؟ التزام آدم‌ها به حقوق همنوعان، از بیم قانون و پلیس است یا نیروی دیگری آنها را به رعایت حقوق دیگران وادار می‌کند؟ چرا در برخی جوامع افراد می‌توانند به قول دیگران دل ببندند و در جوامعی دیگر نمی‌توانند یا کمتر می‌توانند؟ این پرسش‌ها و پرسش‌های مشابه، ناظر بر مفهوم بنیادی «اعتماد» هستند که انسان‌ها را در قالب جماعاتی مانند خانواده و روستا و شهر و کارگاه و کارخانه و بازار، گرد می‌آورد.

هر گرونی به علت نیست، هر ارزونی بی حکمت نیست به روایت تصویر.