تاریخ ادیان بر این نکته انگشت تاکید نهاده اند که پیامبران برای هدایت مردم و رستگاری آنان، ظهور کرده اند و همت و بعضا جان خویش را بر سر رسالت شان نهاده اند. پیامبری، از جنس هدایت و راهنمایی خلق به سوی حق است. پیامبران آمدند و تلاش کردند تا عامه‌ی مردم را به سوی خداوند برگردانند و جانشان را به سوی او رهسپار کنند، آنان نیامدند که حکومت کنند، بلکه حاملان وحی بودند و می‌خواستند دست انسان را بگیرند و در دستان خداوند بگذارند. از این رو، پیامبری، از جنس مدیریت این جهانی نبوده است.

حضرت آ‌یت الله جوادی ‌آملی گفت: اين جامعه اگر عاقل باشد كشور خودش را بهشت‌گونه درست مي‌كند، كشوري كه در آن امنيت هست، امانت هست، صداقت هست، وفا هست، اين نمونه‌اي از آن بهشت است.

در نهاد هر انسانی، خرد نهفته ای است که از سرچشمه هستی سیراب می شود.انسان برای بازگشت به سرچشمه خرد درونی، لازم است که تا مدتی به رویداد های بیرون از خود بی توجهی نشان دهد تا کم‌کم آتش خرد درون او، نور افشان گردد(فلسفه چله نشینی).کسانی که در برخورد با مشکلات بیرونی (مانند بی آبی یا آلودگی های زیست محیطی) به جای تمرکز بر یافتن راه حل (از طریق نظاره گری توام با آرامش و سکوت)، خود را درگیر عکس العمل می کنند، نه تنها قادر به حل معضلات زیست محیطی نخواهند بود، بلکه با برخورد آغشته به توهمات ذهنی، بر دامنه دار شدن مشکلات می افزایند.