ابراهیم فراهانی، کارشناس مسائل ترکیه به بررسی روابط ایران و ترکیه و سفر روحانی به این کشور پرداخته است.

هشتم آذرماه، سالروز آغاز عملیات «طریق‌القدس» با رمز «یا حسین(ع)» در سال ۱۳۶۰ است. این عملیات به منظور آزادسازی شهر «بستان» و تأمین مرز و دسترسی به «هورالهویزه» طراحی شده بود. از جمله اهداف عملیات طریق‌القدس می‌توان به قطع ارتباط دشمن از شمال به جنوب اشاره کرد که با بسته شدن تنگه چزابه تحقق یافت.

روز گذشته اهواز شاهد حملات تروریستی کور و لجام‌گسیخته‌ای بود که به شهادت و زخمی‌شدن ده‌ها شهروند منجر شد. دو گروه تروریستی مسئولیت این جنایت را بر عهده گرفته‌اند؛ دو گروهی که وجوه مشترکی دارند. هر دو گروه از ایدئولوژی، روش‌ها یا نیروهای بعثی ‌ای که سال‌ها بر عراق حکومت می‌کردند، بهره گرفته یا برآمدنشان نشانی از آن ایدئولوژی در خود دارد. فرقی نمی‌کند عامل این اقدام تروریستی کدام‌یک از این گروها باشد؛ چون فرق زیادی میان آنها نیست. اقدام به کشتن افراد بی‌گناه، ایجاد رعب و وحشت، ترور کور، وابستگی به کشورهای خارجی و دریافت کمک مالی و تدارکاتی از کشورهای دیکتاتور منطقه، مشخصه هر دو گروه تروریستی است. چنین اقدامات غیرانسانی‌ای وحدت و انسجام ملی را نشانه می‌رود. هدف اصلی تروریست‌ها، انسجام و همبستگی ملی و رودررو قراردادن ملت ایران است. این اقدام با نمادی روشن همراه است.

شهید عبدالله علایی در عملیات خیبر به شهادت رسید. جایی که زمستان سال ۶۲ آتش و خون برپا بود. ۱۳ سال بعدکسی باور نمی‌کرد که از جمع این شهدا، یک نفر از آنها با چهره‌ای سالم به خانه برگشته باشد.

ورزشکاران شناگر در فتح فاو حرکت باشکوهی را آفریدند. در این راه نباید نقش مربیان را به عنوان عامل اساسی فراموش کنیم که مسابقاتی را در شهر «فاو» برای رزمندگان اسلام برگزار کردند؛ مسابقاتی در زیر بمباران وحشیانه شیمیایی و خوشه‌ای و صد‌ها سلاح دیگر.

روزی در حالی که نیروها در ارتفاعات قلاجه برنامه صبحگاهی را اجرا می‌کردند، عبدالرزاق چفیه به گردن، پرچم یا حسین و شمشیر به دست وارد میدان صبحگاه شد و گفت «من اگر نمی‌توانم اسلحه به دست بگیرم، با شمشیر به میدان می‌آیم.»

خاطرات آزادگان جنگ ایران و عراق از اسارت، برگ دیگری از تاریخ ایران را روایت می‌کند؛ برگی که سختی‌ها، شکیبایی‌ها و رشادت‌های رزمندگان ایرانی را به تصویر می‌کشد.