در ماه‌های اخیر، موضوع کوچک‌تر شدن سفره مردم به یکی از مسائل داغ اجتماعی و سیاسی تبدیل شده است. برخی از مخالفان دولت چهاردهم، به ویژه پس از حضور حدود ۴ ماهه پزشکیان در این دولت، به این موضوع به عنوان بهانه‌ای برای پیشنهاد استیضاح پرداخته‌اند. مسئله ای که هم درست است و هم نادرست. نادرست است، چون چند ماهی بیشتر از دولت پزشکیان نگذشته است. درست است،چون هر دولتی که تقبل وظیفه برای حضور می کند، باید پذیرای کلیه مشکلات سابق باشد. مشکلات سابق از ناشی از قصور و تقصیر و ترک فعل و اهمال باشد، الزاما باید عاملین و مسببین آن را بدون کمترین ملاحظه سیاسی ، دادگاهی کرد. چنانچه ریشه مشکلات وابسته به شرایط زمینه ای و برخوردار از حالتی میراثی و تاریخی باشد، باید آستین همت برای کاهش آن بالا زد. توجیه گری ، انداختن تقصیر مشکلات برعهده دولت یا دولت های قبل ، ننه من غریبم بازی ، حالا ببینیم چطور می شود و .... ، فقط و فقط نشانگان آشکاری بر اهمال دولت جدید خواهد بود. انتخاب درست کارگزاران در هر دولت را شاید بتوان بعنوان بکب از مهمترین رکن های موفقیت یا عدم موفقیت آن دولت تصور کرد. آسیبی که به یقین و صراحت می توان گفت، به بدنه دولت آقای پزشکیان هم وارد شده است.

چیزی جز همکاری و محبت از آدم‌های کوچه و خیابان وطن ندیده است آن هم در این روز‌هایی که گرفتاری‌ها زیاد و معیشت سخت و بیماری ایرانی‌ها را زیر فشار گذاشته است.

«از 13 سالگی قاچاق می‌کنم. اصلاً اینجا همه قاچاقچی‌اند. توی روستاهای مرزی شغل دیگری نیست، مگر آنها که باغ دارند، وگرنه بقیه قاچاقچی‌اند، مثل من.» محمد 26 ساله این جملات را می‌گوید.