فارغ از اينكه آيا هنوز مي توانيم از طبقه سخن بگوييم يا خير، خود حديث مفصلي دارد اما به بلنداي تاريخ مي دانيم از ارسطو تا ماركس تا بورديو كه طبقه متوسط چقدر براي هر جامعه اي محل اعتناء بوده است.

ربا از يك سو مستلزم نابودى طبقه فقير است ، و از سوى ديگر جمع شدن اموال نزد طبقه سرمايه دار، و معلوم است كه يكى از نتايج اين وضع همانا حكومت و فرمانروائى ثروتمند رباخوار بر جان و مال و ناموس مردم است ، چون با داشتن قدرت مالى هر كارى را در راه به دست آوردن خواست ها و لذت هايش مى كند و غريزه_استخدام ، اين بى بندوبارى را برايش توجيه مى كند، و نتيجه ديگرش دشمنى طبقه فقير نسبت به طبقه ثروتمند است