علت پیچیده خواندن حملات آن است که هیچ طرفی و بویژه ایالات متحده و اسرائیل ، مسئولیت این انفجار‌ها را بر عهده نگرفته اند و ایران هم نسبت به متهم کردن هیچ یک از آن‌ها اقدام نکرده است. این ابهامات، فرصت طرح حدس و گمان‌ها و احتمالات واکنش ایران را بیشتر می‌کند.

این قاتل روسی با استفاده از نام مستعار «سرگئی فدوتوف» به شکلی مخفیانه وارد بلغارستان شد و در هتلی در صوفیه نزدیک دفتر سازنده تسلیحات محلی مستقر شد که فروشنده سلاح به اوکراین بود. او یک تیم سه نفره را هدایت می‌کرد. ظرف چند روز، یک نفر وارد گاراژ پارکینگ قفل شده شد، سمی روی دستگیره ماشین آن سازنده سلاح پاشید و سپس بدون اینکه شناسایی شود آنجا را ترک کرد. فقط یک تصویر مبهم از او از سوی دوربین‌های نظارتی و مدار بسته ضبط شد. اندکی بعد، «امیلیان گِبرُف»، همان سازنده سلاح، با شرکای تجاری‌اش در طبقه بالای یک رستوران دیدار کرد در حالی که توهم‌زده بود و حالت تهوع داشت. این مسمومیت موجب شد امیلیان گبرف، ۶۵ ساله، به مدت یک ماه بستری شود. وقتی گبرف مرخص شد، قاتلان بار دیگر او و پسرش را در خانه تابستانی‌اش در کنار دریای سیاه مسموم کردند. همگی زنده ماندند، هرچند هنوز حال گبرف به‌طور کامل بهبود نیافته است. تلاش‌های تروریستی در سال ۲۰۱۵ نه به خاطر شجاعت و پایداری عاملان آن که به این خاطر که مقام‌های اطلاعاتی و امنیتی غرب در ابتدا توجه چندانی به آن نداشتند به‌طور چشمگیری افزایش یافت. دادستان‌های بلغاری در این پرونده نتوانستند هیچ مدرکی برای اثبات آن کشف کنند و پرونده را مختومه کردند.

ایران یکی از کلیدی‌ترین مناطق جغرافیایی در معادلات قرن پیش‌رو خواهد بود. مرکزیت ایران و منطقه خلیج‌فارس در طرح جدید چین و منازعات اخیر با آمریکا در این منطقه، می‌تواند در سرنوشت منطقه اوراسیا در قرن ۲۱ تاثیر مهمی بگذارد. تفاوت رویکرد چین و آمریکا در منطقه خلیج‌فارس چیست و پیروز احتمالی کدام کشور خواهد بود؟ نقش ایران در این منازعه چیست؟ روزنامه نیویورک‌تایمز در مقاله‌ای با عنوان «This Isn’t About Iran. It’s About China»- مساله اصلی ایران نیست، موضوع چین است- به این موضوع مهم پرداخته است.

در دنیای مطبوعات، خبر فوری ارزشمندترین چیز است. خبرگزاری‌ها به هم فخر می‌فروشند که قبل از بقیه اخبار را انعکاس داده‌اند و هیچکس سرعتش به پای آن‌ها نمی‌رسد. اما این میل به گزارش سریع اخبار، این روزها وضعیت عجیبی به بار آورده است. به محض آنکه اتفاقی می‌افتد، صدها سایت خبری پر می‌شود از مطالبی مشابه. همگی نصفه‌نیمه، عجولانه و سرهم‌بندی‌شده. آیا واقعاً سرعت اینقدر ارزش دارد که به پای آن، همۀ استانداردها و اهداف دیگر خبررسانی را فدا کنیم؟ بعضی معتقدند که «نه».

دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا با اشاره به یادداشتی در روزنامه نیویورک تایمز، ادعا کرد دولتش در بالابردن هزینه فعالیت های ایران موفق عمل کرده است.

پایگاه اینترنتی روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی به موضوع حمایت‌های بسیار آمریکا از رژیم صهیونیستی و روابط نزدیک نتانیاهو و ترامپ پرداخت.

پایگاه اینترنتی آتلانتیک به‌تازگی گزارش جالبی را منتشر کرده است که نشان می‌دهد هر یک از روزنامه‌های بزرگ روزانه چه تعداد خبر را منتشر می‌کنند. براساس این گزارش، اعلام شد «واشنگتن پست» روزانه به‌طور میانگین 1200 خبر، مطلب گرافیکی و تصویر ویدئویی را روی سایت اینترنتی و نسخه چاپی خود عرضه می‌کند و بر این اساس می‌توان گفت این مرکز تقریباً هر دو دقیقه یک مطلب جدید را به دست مخاطبان خود می‌رساند.

روزنامه نیویورک تایمز به نقل از مقام های آمریکایی و دیپلمات های خارجی نوشت: دولت «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری آمریکا آماده می شود تا هفته آینده مقامات روس را از تصمیم خود برای خروج از پیمان تاریخی منع موشک های هسته ای میان بُرد (INF) آگاه کند.

یک ارزیابی اطلاعات جدید ـ که در مقاله‌ی نخستین صفحه‌ی نیویورک‌تایمز در هفدهم ژانویه 2000 توسط جیمز ریسن و جودیت میلر منتشر شد ـ اشاره می‌کرد که سیا دیگر نمی‌تواند احتمال این‌که ایران در حال حاضر توانایی ساخت یک بمب هسته‌ای را دارد، رد کند، یا حتی ممکن است، همین حالا هم در ساختن یکی از آن‌ها موفق شده باشد.

شرکت اپل اعلام کرده است که در راستای انجام قوانین مربوط به تحریم‌های ایران، اپ استور این شرکت نمی‌تواند برنامه‌های ایران را در خود جای دهد.