انگار همین دیروز بود که ماجرای اهورا و آتنا کام مردم ایران را تلخ کرد. مدت‌ها شوکه بودیم از این اتفاقات تلخ و نگاه معصومانه کودکان قربانی شده. تا مدت‌ها تصویر این دو کودک بی‌گناه از مقابل چشمانمان کنار نمی‌رفت. چه بغض‌ها که بی‌امان شکست و چه لعنت‌ها و نفرین‌هایی که حواله بانیان خاموش شدن چراغ زندگی این دو کودک شد. این در حالی است که غافلیم از آتنا و اهوراهایی که زنده‌اند، در کنار ما زندگی می‌کنند و نفس می‌کشند و رمقی برای روح خسته‌شان باقی نمانده است و در کودکی پیر شده‌اند. زندگی بسیاری از کودکان در سکونتگاه‌های فقیر‌نشین جنوب تهران تراژدی غمباری است.

در هفته گذشته با انتشار خبر آزار و اذیت گروهی دانش‌آموزان یک دبیرستان در غرب تهران و آزار یک کودک افغان در خمینی‌شهر مهم‌ترین پرونده‌های کودک‌آزاری در سال رقم خورد.

صبح دیروز قاتل آتنا اصلانی ، دختری که 29 خرداد ماه، خبر گم شدنش، فضای مجازی را تحت تأثیر قرار داده و بعد از گذشت 22 روز جسد بی‌جانش در پارکینگ خانه قاتل پیدا شده بود به دار مکافات آویخته شد. درست شبیه همان ماجراهایی که بارها به شکل دیگری تکرار شده است.بامداد دیروز هم همه آمده بودند از پیر و جوان، مرد و زن، کودک و نوجوان تا به تماشای صحنه اعدام بنشینند.

اسماعیل جعفرزاده معروف به «اسماعیل رنگرز» صبحگاه امروز به دار آویخته شد.

شعبه دیوان عالی کشور حکم اعدام و قصاص قاتل آتنا اصلانی را تأیید کرد.