«شعر نه باید بخنداند و نه بگریاند، بلکه باید فقط زیبا باشد و هدف خود را در خود بجوید.»، تعجب نکنید، این ایده گروهی از شاعران جوان بود که حدود سال 1860 زیر تابلویی با نام «هنر برای هنر» گرد هم آمدند و به حلقه شاعران «پارناسین» معروف شدند.