بعضی از صحبت ها بشکل آشکار نشان دهنده سطح فکری و الگوی اندیشه ورزی صاحب کلام است. کسی که می گوید مملکت مال حزب الهی ها ست ، قطع به یقین، اعتقادی به جمهوریت ندارد. او از اسلام، تفسیر خاص سلیقه محور می تواند داشته باشد ( اگر حاضر به مناظره هستند ، در محیط دانشگاهی و با رویکرد زنده کردن سنت حسنه و دستور مقام معظم رهبری درخصوص کرسی های آزاد اندیشی ، با ایشان مناظره می کنیم) و با نوعی انحصار گرایی و خود مرجع پنداری انقلابی ، خود را حزب الهی می داند و دیگران را غیر حزب الهی ؟ آیا جای نداشت که دادستان به اتهام تشویش اذهان عمومی ، ورود کند؟ از این حرف ها که بگذریم، کار ایشان با نوعی پاسخ انتقادی اجتماعی مواجه شده که مصادیقی از آن در ادامه متن، منعکس شده است.

انتشار تصاویر رئیس مجلس در کنار خاتمی در حسینیه جماران که خیلی ها را متعجب کرد را نمی‌توان با گزینه در دام یا طراحی افتاد تفسیر کرد.