سیاهه ممنوع المنبری مذهبیون سابقه ای تاریخی دارد؛ پیش از انقلاب ممنوع المنبر شدن روحانیون به نوعی افتخار و نشانه شجاعت شخص روحانی بود چرا که به روشنگری می پرداخت و مفاسد رژیم وقت را برای مردم افشا می کرد، ساواک صراحتاً دستور می داد تا از هر فرصت ممکن برای «تار و مار نمودن طرفداران خمینی» استفاده کنند. در پی اعمال این سیاست بود که صدها تن از علما و روحانیون و سایر طرفداران امام(ره) تحت تعقیب ساواک قرار گرفته و دستگیر، شکنجه و بازجویی شدند.

«آن‌هایی که مداحان را به حوزه سیاست و حزب‌بازی کشانده‌اند، بزرگترین جنایت را در حق دین و مداحان کردند. مداح و منبری باید قلمرو چترشان چنان گسترده باشد تا تمام افراد با سلایق مختلف در زیر آن قرار بگیرند.»