کارگزاران سازندگی همواره دغدغه آن را داشته‌اند که با تبعیت از حکومت در ساختار‌های آن نقش‌آفرینی کنند. این خواسته تا زمان حیات هاشمی‌رفسنجانی کار چندان دشواری نبود. شاید یکی از نکات قابل‌تأمل تکنوکرات‌های سازندگی این باشد که آنان درصدد جلب توجه توده‌های مردم برنیامده‌اند و همواره این نقیصه را با توان مردمی دیگر جناح‌های اصلاح‌طلب جبران کرده‌اند.

حمله بی‌سابقه حزب نوبخت به جهانگیری پس از بیانیه انتقادی کارگزاران علیه دولت و نوبخت که با جاخالی دادن معاون اول رئیس‌جمهور مواجه شد را باید در ادبیات سیاسی آتش بس یکطرفه جهانگیری نامید و باید منتظر ماند که آخر این اختلاف سیاسی درون پاستور که اکنون به یک نزاع تمام عیار رسانه‌ای تبدیل شده به کجا ختم خواهد شد؟