عوامل زیادی را می‌توان در فله کاری محصولات صادراتی ایرانی موثر دانست. اما مهمترین عامل را شاید بتوان در موردی همانند اقتصاد سیاسی و حاشیه‌های ایجاد شده برای کشور، رقابت نادرست ایرانی‌ها با یکدیگر و نابودسازی همدیگر با کاهش کیفیت و قیمت، ضعف تجربی برای حضور در میدان تجارت جهانی و پیدا کردن و گسترش تدریجی بازار‌های هدف، کم توجهی تاریخی به کیفیت محصول و ارایه محصول کیفی، ضعف در سرمایه گذاری‌های منجر به تولید برند بدلیل کم ثباتی‌های محیط اقتصادی، جستجو نمود. صادرات فله محور، سود اندکی نصیب حوزه بازرگانی نموده و سود اصلی را کشور مقصد یا شرکت بسته بندی کننده نهایی در کشور‌های مقصد می‌برند.

عضو هیات رئیسه انجمن ملی خرمای ایران گفت که خرمای ایرانی گاهی در قوطی‌های ۱۰ کیلویی و گاهی با گونی به کشور‌هایی مثل روسیه و چین صادر می‌شود. بخش دیگری از صادرات این محصول هم به صورت فله‌ای انجام می‌شود. حال باید دید دلیل این مدل صادرات با بسته‌بندی‌هایی مثل گونی و قوطی و یا به شکل فله‌ای چیست و آیا این مساله ریشه در مشکلات صنعت بسته‌بندی محصولات در ایران دارد یا خیر؟

تا همین چند وقت پیش بود که گروهی نادان علمی به اسم اقتصاد دان ، بر طبل ضرورت افزایش قیمت دلار و اثرات مثبت آن بر افزایش صادرات و ارز آوری برای کشور می کوبیدند. زمانی هم که بحث تعیین وضعیت طبقات محروم مطرح می شد، با لاقیدی به اثرات غیرمستقیم سرمایه گذاری های احتمالی آتی و ثروت آفرینی، بر زندگی فقرا و ضرورت مقاومت و تاب آوری آنها برای چند سال اشاره داشتند. اما افتضاح صادراتی پیاز و رب در سال 1398 و محصولات مختلف دیگر نظیر روغن موتور در سال 1399 ، گند کوته بینی و سخیف نگری در صادرات گله ای و فله ای را ثابت کرد و همچنین فشار عمومی وارد شده به مردم ، تشت رسوائی افزایش قیمت دلار و اثرات نامبارک آن روی زندگی شهروندان را به صدا در آورد. راستی تفاوت مشاور با مشاول و پسرخاله بازی در چیست؟

اگرچه آمارها اقتصادی از سوی دولتمردان نشان می‌دهد که صادرات نسبت به گذشته رشد داشته است اما امروز در برخی از محصولات شاهد کاهش رشد صادرات هستیم.