حرف و سخن از لزوم اجرای فرایند برندسازی مقصد، این روزها در محافل مختلف شنیده می‌شود. اما آنچه بین همه اقشار و فعالان حوزه‌های مرتبط و علاقه‌مندان به مباحث برندسازی مقصد دیده می‌شود، عطش بی‌حدوحصر در طرح مفاهیم مربوط به برندسازی شهری و برندینگ مقصد است و آنچه این شور و شوق به وجود می‌آورد، در نهایت خروجی آن به ویترین زیبایی از طرح‌ها، ایده‌ها و مصاحبه‌هایی منجر می‌شود که از برند مقصد و برندسازی شهری و گردشگری فقط برچسبی را همراه خود دارد و هیچ هویت و مفهوم اجرائی عملیاتی را در خود نهادینه نکرده است.

یکی از موضوعات جالبی که امروزه در دوران شکوفایی برند و برندینگ اتفاق افتاده این است که کالاهایی که با برندی قدرتمند از طرف تولیدکنندگان به مشتریان وفادار ارائه می‌شوند، دارای شخصیت و صفات انسانی هستند که در فرهنگ لغات برندینگ از آن به عنوان «شخصیت برند» (Brand Personality) نام برده می‌شود؛ مانند: نام‌های تجاری کوکاکولا و وولو با شخصیت‌های «سرگرمی» و «ایمنی». شهرهای مطرح دنیا نیز که امروزه به عنوان برندهای شهری قدرتمند در حال جذب گردشگران و سرمایه‌گذاران هستند، از این صفات دور نیستند.