کم اطلاعی شهروندان از حقوق عمومی خود باعث سلیقه محور شدن برنامه‌های دستگاه‌های دولتی شده است. اگر شهروندان بدانند که می‌توانند در خصوص کمبود پارکینگ در محله‌های مختلف، اقدام به طرح شکایت قانونی برعلیه شهرداری و حتی پلیس راهور بعنوان ناظر کنند، دیگر پلیس و شهرداری خود را به طرح‌های حاشیه‌ای مشغول نخواهد کرد. خودروی ۲۰۶ دوربین دار پلیس در فلان خیابان فرعی به دنباله طعمه پارک شده نمی‌گردد. فلان مامور پلیس در کوچه پس کوچه‌ها به دنبال جریمه خودرو‌های پارک شده و اتمام دسته قبض خود نخواهد بود. ما برای ضرورت کارآمدی دستگاه‌ها در گام دوم انقلاب، هشدار مکرر داده و خویشتنداری‌های زیادی کرده ایم، اگر نشنوید آوار شده و وادار به کارآمدی تان می‌کنیم. آمایش تابلو‌های پارک ممنوع کار خوبی است جناب سرهنگ زینی وند، اما الزام به تامین پارکینگ توسط شهرداری‌ها، اهمیت بیشتری دارد

مطابق با قوانین کوچه از جمله اموالی است که غیر قابل تملک است و تا زمانی که کسی آن را سد معبر نکرده باشد یا در جایی که توقف ممنوع اعلام نشده، شما خودرو خود را پارک نکرده باشید، پارک در کوچه حق و سهم شما است.

سخنگوی شورای شهر، میزان تخلف ایران مال را حدود ۳۰۰ میلیارد تومان وجه نقد اعلام کرد و گفت «عمده تخلفات آن به حذف پارکینگ اختصاص داشته است.» این موضوع سوژه کارتونی از فیروزه مظفری در خبرآنلاین شد.

طبق قانون نصب تابلوی «پارک = پنچری» به غیر روی درب پارکینک جرم است و قانون برای آن مجازات حبس در نظر گرفته است که به نظر جرم با مجازات تناسبی ندارد.

خواندن عباراتی نظیر پارک مساوی با پنچری این تصور را ایجاد می‌کند که هر کس می‌تواند به راحتی با ادعای حفظ حقوق خود، به حقوق دیگر شهروندان خدشه وارد سازد اما قانون اجازه برخورد خود سرانه را به این افراد نمی‌دهد.