شاید بتوان میزان صادرات حدودا ۲۰ درصدی تولیدات داخلی محصولات شیلاتی را مبتنی بر عدد و رقم گمرک راست پنداری نمود و قابل قبول دانست. اما ادعای تولید یک میلیون و ۴۰۰ هزار تن محصولات آبزیان را چه کسی با چه مکانیزمی تائید می‌کند. به فرض هم که این رقم درست باشد، چه میان از این حجم قابلیت خوراک مستقیم توسط انسان‌ها را دارد؟ شیلات مدعی مصرف سرانه ۱۴ کیلویی آبزان توسط شهروندان ایرانی (غیر از تهران که حدود ۸ کیلو ذکر شذه است) می‌باشد. آیا واقعا خانواده‌های ایرانی تائید می‌کنند که یک خانواده چهار نفره در حدود ۵۶ کیلو ماهی و میگو مصرف می‌کند؟ یعنی بطور متوسط هفته‌ای یک کیلو در کل سال؟ استراتژی‌های افزایش بهره وری هم در تولید ابزیان جای، اما و اگر دارد (کلی گویی و متناقض بودگی). بهره برداری پایه از منابع آبی و حفظ ذخایر دریایی، استفاده از دریا و همه کرانه‌های آن، افزایش بهره وری با تسهیل گری رسوخ دانش، استفاده از نانو حباب (آب‌های مغناطیسی و پودر پری بیوتیک به جای آنتی بیوتیک) و به‌کارگیری هوش مصنوعی و استفاده از انرژی خورشیدی؟ کسی که اندکی با ادبات شیلاتی آشنا باشد، می‌داند که سازمان اقدام به کلی گویی نموده است. ضمن تکریم اقدامات انجام شده و برنامه‌های سازمان شیلات، انتظار می‌رود که مدیران عزیز، از کلی گویی پرهیز نموده چرا که بنا بر اطلاعات دریافتی، رسانه‌ها و منابع عدیده‌ای بر وضعیت سازمان تمرکز نموده و اقدام به رصد منجر به طی رویه‌های نظارتی-بازرسی را دنبال می‌کنند.

رئیس سازمان شیلات ایران با بیان اینکه ایران جایگاه نخست تولید ماهی قزل‌آلا در دنیا را دارد، گفت: شرایط طوری است که برای هر میزان تولید، مجوز درخواست بشود، سازمان شیلات پاسخگو خواهد بود.

وزیر جهادکشاورزی با اعلام اینکه ایران ظرفیت صادرات حدود 30 هزار تن محصولات آبزی به روسیه را دارد، گفت: بازارهای جدیدی برای محصولات شیلاتی پیش بینی شده است.