چین اکنون دومین اقتصاد بزرگ جهان پس از آمریکاست و طی چهار دهه، صدها میلیون نفر از مردم این کشور از فقر مطلق خارج شده‌اند. رهبران چین سیستم اقتصادی این کشور را سوسیالیسم با ویژگی‌های چینی توصیف می‌کنند، اما در غرب، این سیستم اقتصادی کاپیتالیسم دولتی توصیف شده است. منظور از کاپیتالیسم دولتی نقش بسیار بزرگ دولت در اقتصاد است.در این سیستم دولت فعالیت‌های اقتصادی انجام می‌دهد و ابزارهای تولید از سوی شرکت‌ها و نهادهای دولتی سازماندهی و مدیریت می‌شوند. البته در چین بخش خصوصی آزادی‌هایی دارد، اما همه تصمیم‌گیری‌ها از جمله اینکه وام‌ها به کدام شرکت‌ها و بخش‌ها داده شود، مسیر حرکت کلان اقتصادی به چه سمتی باشد و.. از سوی دولت انجام می‌شود.

دو تا گاو ماده دارين كه هر دو تاشون بهتون به ارث رسيده ... يكیش رو دولت بابت عوارض و ماليات و خمس و زكات و سهم صدا و سيما و سهم بنيادهای مختلف و ... ضبط می كنه ... دومی رو هم قربونی میكنين و نذر قبولی توی دانشگاه و ازدواج موفق و شغل خوب و بدن سالم و غيره می كنين ! و اقتصاد كماكان فلج می‌مونه.

در شرایطی که قیمت نفت در فاصله سال های 2007 تا 2014، اغلب در محدوده نزدیک به صد دلار قرار داشت، به نظر می‌رسید پیشنهاد چینی‌ها برای دو طرف مناسب است. وقتی که قیمت نفت در ژانویه 2016 به حدود 30 دلار رسید، اوضاع برای ونزوئلایی‌ها بسیار سخت شد. آنها برای بازپرداخت وام‌های خود، مجبور بودند دو برابر نفت به چین تحویل دهند.