غبار کاروان عشق بر دل‌ها نشسته، آنهایی که عازم‌اند تاب ماندن ندارند، سفرکرده‌ها هم پای رفتن و بازگشت به خانه‌شان نیست. اینجا می‌مانی که جامانده کیست!؟ سرباز عاشقی که از خود بی‌خود شده، پای کاروان زانو زده و با اشک حسرت به زائران می‌گوید: «‌التماس دعا.کربلا رسیدین، نایب‌الزیاره باشین، سلام ما رو به آقا برسونید تو روخدا.» او از قافله جامانده یا آن زن و مردی که پشت گیت‌ها میان جمعیت، شیون‌شان دل هر آدمی را می‌سوزاند و به درد می‌آورد، جامانده واقعی‌اند. یکی می‌پرسد این زن و مرد چه‌شان شده، مدارک‌شان جعلی است؟ نمی‌توانند از مرز عبور کنند؟ فرمانده با چشمان سرخ و‌ تر گفت: «نه برادر. تازه آمده‌اند، کربلایی‌اند. دلشان گرفته. یک هفته زیارت کرده‌اند، پشیمان شده‌اند. می‌خوان دوباره برن و بیشتر بمانند. اما نمی‌شود. ویزای اربعین یک رفت دارد و یک برگشت.»

حدود ۱۴ قرن گذشته است و این داغ روز به روز تازه‌تر می‌شود؛ ماجرای کربلا و آنچه بر دردانه‌های پیغمبر خاتم(ص) در روز عاشورا گذشت هنوز هم آتشی سوزان در دل‌های شیعیان و دوستداران حسین‌بن علی(ع) به پا می‌کند. مراسم اربعین و زیارت قبور شهدای کربلا از همان سال ۶۱ هجری توسط فرزندان سیدالشهداء و کاروان اسیران کربلا، جابر بن عبدالله انصاری و عطیه کوفی شروع شد و امروز بی‌شک آن حرکت مبدأ و خاستگاه یک حرکت عظیم است. هر سال سیل عظیمی از ارادتمندان اباعبدالله الحسین(ع) با پای پیاده به سوی کربلا در حرکتند تا همزمان با سالروز رسیدن کاروان حسینی به کربلا خود را به حرم سرور آزادگان برسانند. اینجا می‌توانید چند روایت بخوانید از کسانی که تجربه حضور در این اجتماع بزرگ را داشته‌اند.

نماز امروز ظهر حدفاصل عمودهای ۹۶ تا ۹۵۰ به طول حدود ۴۳ کیلومتر در مسیر نجف کربلا برگزار شد.