مهران امیرمعینی، مدیر عامل پیشین شرکت صادرات گاز بیان می‌دارد که هاب گازی شدن، به صرف داشتن منابع گازی نیست، برای هاب شدن باید بازار را گسترش داده و در هر کشوری حداقل در منطقه ردپایی از گاز ایران دیده شود. ما در حال حاضر به ترکیه و عراق صادرات داریم، اما عدد صادراتی چشمگیر نیست و این برای هاب شدن کافی نیست. زمانی بحث صادرات گاز به کویت، پاکستان، امارات و عمان را پیگیر بودیم و اکنون برای هاب شدن باید روی بازار این کشور‌ها تمرکز کنیم، همچنین باید وارد بازار ال‌ان‌جی شویم و بازار‌های چین و هند را از مسیر ال‌ان‌جی تامین کنیم. بنده چشم‌اندازی برای اجرای پروژه‌های گازی از جمله اوپک گازی و هاب انرژی نمی‌بینم. دلیل این چشم‌انداز مبهم گازی اینکه ما مشکلات ساختاری داریم، هم مباحث سیاسی و هم سرمایه‌گذاری و زیرساختی در کشور مطرح است، بنابراین اگر بناست سازمان جدیدی در حوزه گاز تاسیس شود و یا هاب شدن در حوزه انرژی در دستور کار قرار گیرد؛ باید ابتدا عملکرد مشخص شود با این اوصاف این برنامه‌ها در حد حرف و نوشته باقی خواهند ماند.

از نظر اقتصادی بررسی‌های زیادی بر روی انتقال گاز ایران به پاکستان صورت گرفته. قرار بود ۶۰ درصد این گاز به هند برود ۳۰ درصد به پاکستان و ۱۰ درصد هم در جنوب ایران مصرف شود. زمانی که هند از این خط حذف شد و با فشار آمریکایی‌ها کنار رفت شاید از منظر اقتصادی هم این خط لوله و مساله انتقال گاز ایران به پاکستان چندان مقرون به صرفه نباشد. ایران البته ذخایر گاز زیادی دارد، اما به علت اینکه تحریم‌ها علیه تهران شدید است کشوری و یا شرکتی حاضر به سرمایه‌گذاری بر روی چاه‌های گاز ایران نیست و ایران هم نمی‌تواند آنگونه که باید از این ذخایر بهره ببرد. قرار بود یک کنسرسیوم گازی برای سرمایه‌گذاری در استخراج گاز در ایران ایجاد شود و کشور‌های مختلف دنیا نیزدر این کنسرسوم نقش داشتند صحبت‌هایی وجود داشت که ۲ الی ۳ فاز پارس جنوبی توسط این کنسرسیوم توسعه یابد و خط لوله انتقال هم به هند از پاکستان کشیده شود، اما اکنون این شرایط هم دیگر وجود ندارد. سوال اینجاست که هزینه‌های کشیدن خط لوله توسط طرف ایرانی را باید به حساب چه کسی گذاشت و از چه کسی مطالبه کرد؟ چرا وزارت نفت به شکلی فشل و وارفته، توان سناریوسازی‌های غلطان برای موقعیت‌های بحران را ندارد؟ آیا رواست که حقوق ماهیانه بدهیم و شمایل آویزان مدیران نفتی را تحمل کنیم؟ روایت است که پول حرام هر کجا خود را نشان ندهد، خودش را در اولاد نشان می‌دهد. ان شاالله که درآمد عزیزان طیب باشد.

کارشناس اقتصاد انرژی گفت: جایگزین کردن سوخت تنها راهکار کوتاه مدت جبران کمبود گاز است.

مدیرعامل شرکت مهندسی و توسعه گاز ایران گفت: اطمینان و پایداری انتقال گاز در خط لوله هشتم سراسری با نصب و راه‌اندازی کمپرسور یدک تأسیسات تقویت فشار صفاشهر افزایش یافت.

رؤسای هیئت ایران و ارمنستان مذاکرات درباره صادرات گاز و تمدید قرارداد تهاتر گاز و برق را سازنده عنوان کردند.

درحالی که واشنگتن به شدت بغداد را تحت فشار گذاشته تا واردات انرژی از ایران را متوقف کند، عراق برای سرمایه گذاری در 2 پروژه گازی با فرانسه شروع به مذاکره کرده است.

یک کارشناس انرژی گفت: بی‌توجهی مسئولین دولتی و مدیریت جزیره‌ای صادرات گاز، جایگاه ایران در بازار گاز را تضعیف کرده است. در این بین فرصت‌هایی مانند صادرات گاز ترکمنستان و آذربایجان به کشور‌های همسایه نیز برای ایران وجود دارد.

اگر برنامه‌های صادرات گاز ایران اجرایی می‌شد، میزان درآمدی که می‌توانست ایجاد کند، هم اندازه درآمد صادرات نفت ما بود. یعنی در صورت اجرایی شدن این قرارداد‌ها می‌توانستیم سالی ۴۰ تا ۵۰میلیارد دلار از طریق صادرات گاز درآمد داشته باشیم.

کشور ایران بدلیل بهره‌مندی از منابع و ذخایر عظیم گاز مزیت بزرگی برای تولید پلی الفین‌ها منجمله پلی اتیلن دارد.معاون وزیر نفت در امور پتروشیمی گفت: به دنبال تکمیل زنجیره ارزش در صنعت پلی اتیلن با دانش ایرانی هستیم زیرا در تولید محصولات مشتق از اتیلن نیاز زیادی داریم.

ایران با وجود دارا بودن حدود ۳۴ تریلیون مترمکعب ذخایر گاز اثبات شده و در حالی که سومین تولیدکننده گاز جهان است، نتوانسته در زمینه تجارت جهانی گاز سهم قابل توجهی به دست آورد.

ایران قوی‌ترین قدرت منطقه است که نقش کلیدی در تامین امنیت تنگه هرمز-دومین تنگه بین‌المللی و شلوغ دنیا- بازی می‌کند. طول این تنگه ۱۵۸ کیلومتر و عرض آن از ۵۶ تا ۱۸۰ کیلومتر است. روزانه حدود ۵/ ۱۶ میلیون بشکه نفت از این تنگه عبور می‌کند که این میزان معادل حدود ۴۰درصد از نفت حمل شده به‌وسیله کشتی‌های نفتکش دنیا و ۲۵درصد کل عرضه جهانی نفت است.