نویسنده و مدرس پیشکسوت داستان‌نویسی معتقد است نویسندگان حال حاضر که نسل سوم نویسندگان را در ایران تشکیل می‌دهند، برخلاف نویسندگان نسل اول و دوم، بیشتر به درونیات و فردیت خود توجه دارند، نه به اجتماع و خصوصیات اجتماعی آن. او در تشریح فضای غالب بر آثار داستانی دهه‌های اخیر می‌گوید: «نسلِ سومِ نویسندگان به خاطر آن‌که از جامعه و مسائل اجتماعی سرخورده شدند، به بازتاب درونیات خود روی آوردند. در نتیجه، داستان‌هایی نوشته می‌شود که بیشتر شخصی، عاطفی و درونی‌اند و در آن‌ها مسائلی، چون عشق بیشتر مطرح است...»

«لبخند بزن ایران!»؛ حالا این تنها راهکار ایرانیان برای مبارزه با مرگ است. انتشار تصاویری از لبخندهای فرمایشی و به چالش دعوت‌ کردن یکدیگر برای به تحریک واداشتن شادی. شادی‏ای که دیری است از این خانه رخت بربسته و رفته است.

اگر می‌خواهید با افکار و عقاید میشل فوکو آشنا شوید، نیازی نیست کتاب بخوانید. حتی لازم نیست سری به صفحه ویکی پدیای فارسی او بزنید. فقط کافی است توی گوگل عبارت «جملات فلسفی قصار و زیبای میشل فوکو» را جست‌و‌جو کنید، آن وقت جملات پندآموز و حکیمانه همین‌طور پشت سرهم مقابل چشم‌تان ردیف می‌شود.

تنها قطعیتی كه در كلام‌شان یافت می‌شود، همین اتصال با مخاطبان، از طریق مجازی است و مطمئنند كه تصویر و صدایشان به سرعت و در مقیاس بزرگی دیده خواهد شد.