صدایش آرام است و شمرده کلمات را بیرون می‌ریزد؛‌ آن‌قدر که انگار همه هزارتوی ذهنش را بالا و پایین می‌کند تا مبادا چیزی جا بماند؛ ردیف قبرها را نشان می‌دهد که تا آن‌طرف قبرستان کشیده شده؛ قبرهایی که در هرکدامش چند پهلوان یکدیگر را در آغوش گرفته‌اند.