در روزهای اخیر، صحبت یکی از مسوولان درخصوص وعده‌های کم غذایی چینی‌ها و بحث صرفه‌جویی در مصرف، در راه توسعه این کشور بحث‌برانگیز شده است. بررسی‌های آماری نشان می‌دهد که مصرف کالری چینی‌ها به‌طور متوسط از ایرانی‌ها بالاتر است. نکته قابل توجه این است که اصولا بر اساس علم اقتصاد کشورهای توسعه‌یافته و با رفاه بالاتر، از مصرف غذایی بیشتری برخوردار هستند و افزایش مصرف خانوار، یکی از عوامل بهبود وضعیت رشد اقتصادی است. بنابراین راز توسعه اقتصادی و افزایش رفاه چین، رفتار و تعداد وعده غذایی مردم این کشور نیست، بلکه از سیاستگذاری درست مسوولان این کشور ناشی می‌شود که توانسته حدود ۸۰۰میلیون نفر را از فقر مطلق برهاند. از نگاه کارشناسان، هدف‌گذاری برای توسعه اقتصادی با محوریت قدرت‌گیری بخش خصوصی، بهبود روابط تجاری با دیگر کشورها و بهبود روابط سیاسی برای حمایت از اقتصاد کشور باعث پیشرفت اژدهای زرد در حداقل سه دهه اخیر شده است. این در حالی است که پیش از شروع توسعه اقتصادی چین، این کشور با فقر گسترده و پایین بودن مصرف غذایی خانوارها دست و پنجه نرم می‌کرد.

به نقل از خبرگزاری رویترز، «ینس استولتنبرگ» دبیرکل سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو)، گفت که این سازمان باید فحوای رشد چین و توسعه قدرت پکن در سراسر جهان را درک کند، از جمله در مناطقی که ممکن است تهدیدی برای اعضای این سازمان تلقی شود.

چین با هدف مقابله با جنگ تجاری آمریکا، مقررات و ضوابطی را تدوین کرده است که بر اساس آن دسترسی به بازار این کشور تسهیل می گردد، موضوعی که می تواند در سال 2019 به عنوان ظرفیتی در روابط تجاری چین بکار گرفته شود.

سوالی که مطرح می شود این است که دنیای تحت رهبری چین به چه شکلی در خواهد آمد.

رویای توسعه چین بسیاری از اوقات به عنوان الگوی توسعه مطلوب توسط برخی از سیاستمداران و سیاست‌گذاران کشور تلقی می‌شود. صرف نظر از درستی یا نادرستی این انطباق و الگوپذیری، به نظر می‌رسد حتی در فهم و یادگیری از سیاست‌های این کشور کژفهمی‌های بسیاری وجود دارد.