ابوالادیان می‌گوید: من خدمتگزار حسن بن علی علیه السلام بودم و نامه هایش را به شهر‌های مختلف می‌رساندم. در آن بیماری که به واسطه آن از دنیا رفتند، خدمتشان رسیدم. نامه‌هایی نوشتند و فرمودند: «این‌ها را به مدائن ببر! تو پانزده روز از سامرا دور خواهی بود و روز پانزدهم که وارد سامرا شدی، صدای شیون از خانه من می‌شنوی و مرا در غسال خانه خواهی دید». گفتم: آقای من! پس از این اتفاق امام کیست؟ فرمود: «آ ن کس که پاسخ نامه هایم را از تو بخواهد، او امام بعد از من است». گفتم: علامت دیگری هم اضافه کنید. فرمود: «آن کس که بر من نماز بگذارد، هم او امام پس از من است». گفتم: علامت دیگری نیز بفرمایید. فرمود: «آن کس که از درون کیسه به تو خبر دهد، او امام بعد از من است».

نهم ماه ربیع الاول مصادف با آغاز امامت حضرت مهدی (عج) است. پیامبر (ص) با تعابیر گوناگون به این مساله اشاره کرده و تقریبا اطلاعات لازم را درباره چگونگی تولد، وقایع زندگی و ویژگی‌های حکومت آن حضرت، در اختیار مردم قرار داده بودند. برای مثال، در یک مورد، پیامبر اکرم (ص) خطاب به علی (ع) فرمودند: «امامان پس از من دوازده نفرند که اولّی آن‌ها تو هستی و آخر آن‌ها قائمی است که خداوند به دست او، شرق و غرب عالم را خواهد گشود».

خلفای عباسی از هرگونه اعمال فشار و محدودیت نسبت به امامان دریغ نمی کردند و این فشارها در عصر امام جواد و امام هادی و امام عسکری در سامرا به اوج خود رسید. شدت این فشارها به قدری بود که سه پیشوای بزرگ شیعه که در مرکز حکومت آنها (سامراء) می زیستند، با عمر کوتاهی جام شهادت نوشیدند: امام جواد در 25 سالگی، امام هادی در 41 سالگی و امام عسکری در 28 سالگی که جمعا 92 سال می شود.