بسیاری از ما، وقتی با دیگران موافق نیستیم، آن‌ها را احمق فرض می‌کنیم. این میل باطنی تا حدی به این خاطر است که نمی‌توانیم ذهن دیگری را، مانند ذهن خودمان، بی‌واسطه تجربه کنیم. روان‌شناسان می‌گویند تحقیر ذهن دیگری به این شکلْ گونۀ نامحسوسی از انسانیت‌زدایی است؛ وقتی مخالف را نه انسانی متفکر بلکه جانور یا شیئی بدون صدا و فکر و احساس می‌بینیم، چرخه‌ای از درگیری را استمرار می‌بخشیم که آتش اختلاف، نفرت و سوءتفاهم را بیشتر می‌افروزد.

چرا «لا إله إلا الله» به رستگاری می انجامد؟ اسلام می خواست به انسان جاهلی که در برابر بتها تعظیم می کرد، بگوید: چرا تو ارزش خود را پایین می آوری؟ چرا اندازۀ خود را کوچک می کنی؟