آسیب‌های اجتماعی نوعی بی‌سازمانی اجتماعی است که به شکل مستمر و فزاینده‌ای ارزش‌های محوری جامعه را مورد چالش قرار می‌دهد که در بستر اجتماعی متأثر از اختلال کارکردی در نظم اجتماعی و نابرابری در ابعاد فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی است که در عمق، مسائل اساسی نظیر تورم، بی‌کاری و فقر را تولید و در سطح، انحرافات اجتماعی را در حوزه امنیت عمومی بازتولید می‌کند. بررسی وضعیت جامعه و کارویژه‌های نهادها و سازمان‌های دولتی و غیردولتی در مواجهه با وضعیت موجود، نشان می‌دهد جامعه ایران با وجود نقاط قوت و پیشرفت‌های فراوان در بسیاری از ابعاد، در برخی حوزه‌ها و به‌ویژه در حیطه اجتماعی، با چالش‌هایی اساسی روبه‌رو است که به صورت روزافزونی پیچیده‌تر شده است.

براساس گزارش سازمان بهداشت جهانی در سال 2012 نرخ مرگ و میر ناشی از خودکشی کشور ایران 5.2 در هر یکصد هزار نفر می باشد. در حالی که این نرخ طبق محاسبات مرکز آمار ایران در سال 1391، همان طور که در این گزارش نیز ذکر شده، 3.3 می باشد.