در اقتصاد آموزش ایران، نه‌تن‌ها ظاهرا بین تحصیلات عالی از سویی و شغل و درآمد بهتر از سوی دیگر، رابطه مستقیم دیگر وجود ندارد، بلکه به نظر می‌رسد، در بسیاری از رشته‌ها به صورت عکس معنادار شده است. به‌منظور بررسی دقیق‌تر این پدیده می‌توانیم از پدیده «ناهمخوانی تحصیل-شغل» (Education-Job Mismatch) در ادبیات بازار نیروی کار کمک بگیریم که در ادبیات اقتصادی ایران چندان شناخته‌شده نیست. همچنان که از عنوان این اصطلاح برمی‌آید، ناهمخوانی تحصیل-شغل به نامتناسب بودن سطح یا عمق آموزش عالی دریافت‌شده با شغل کسب‌شده اشاره دارد.

گزارش شاخص جهانی رقابت‌پذیری سال ۲۰۱۸ که شامل ۱۲ رکن اصلی و ۹۸ مولفه می‌شود، حاکی از آن است که ایران در ۴۲ درصد از مولفه‌های رقابت‌پذیری جزو ضعیف‌ترین کشور‌ها قرار گرفته است. معاونت بررسی‌های اقتصادی اتاق تهران، وضعیت عمومی ایران در این ارکان و مولفه‌ها را به تفصیل مورد بررسی قرار داده است که بر اساس آن وضعیت عمومی ایران در سه رکن اساسی رقابت‌پذیری که شامل «بازار محصول»، « بازار نیروی کار » و «نظام مالی» می‌شود، ضعیف گزارش شده است.

«مجمع جهانی اقتصاد» جدیدترین گزارش «رقابت‌پذیری» خود را برای سال ۲۰۱۸ منتشر کرد. در این گزارش که در آن از معیار جدیدی با عنوان «شاخص جهانی رقابت‌پذیری ۰/ ۴» برای ارزیابی بهره‌وری و رقابت‌پذیری اقتصادها استفاده شده است، ایران با کسب نمره ۹/ ۵۴ توانست جایگاه ۸۹ رقابت‌پذیری را در میان ۱۴۰ اقتصاد جهان به خود اختصاص دهد. گرچه جایگاه ایران نسبت به گزارش سال گذشته یک پله تنزل یافته، اما در نمره، بهبود ۴/ ۰ واحدی را تجربه کرده است.

مجمع جهانی اقتصاد از صعود ایران در نردبان رقابت خبر داد. براساس گزارش این نهاد، ایران در شاخص رقابت‌پذیری جهانی هفت پله جهش داشته و از رتبه ۷۶ در سال گذشته میلادی به رتبه ۶۹ در سال ۲۰۱۷ رسیده است. در بررسی اخیر وضعیت ۱۳۷ کشور رصد شده است. مجمع جهانی اقتصاد از صعود ایران در نردبان رقابت خبر داد. براساس گزارش این نهاد، ایران در شاخص رقابت‌پذیری جهانی هفت پله جهش داشته و از رتبه ۷۶ در سال گذشته میلادی به رتبه ۶۹ در سال ۲۰۱۷ رسیده است. در بررسی اخیر وضعیت ۱۳۷ کشور رصد شده است.