اردیبهشت سال ۱۳۴۶ نامه‌ای از طرف وزیر فرهنگ و هنر وقت برای عده‌ای از صاحب نظران فرستاده شد تا به مناسبت افتتاح تالار بزرگی برای اجرای برنامه‌های شعر و موسیقی در تهران اسم مناسبی انتخاب شود. به اتفاق آرای محمود حسابی، مهدی برکشلی، رضازاده شفق، رعدی آذرخشی، ذبیح‌الله صفا، بدیع‌الزمان فروزانفر، محمد محیط طباطبائی، مجتبی مینوی، پرویز ناتل خانلری و عده‌ای دیگر، نام تالار رودکی انتخاب شد. این نام بعد از انقلاب اسلامی به تالار وحدت تغییر یافت.

نیاز به رابطه مستقیم میان بازیگر و تماشاچی، نیاز به حد بالایی از آزادی برای به اجرا درآمدن و درآوردن « کُنش نمایشی»، تاثیر‌گذاری بی‌اندازه عمیق و سهمگین تئاتر و شرایطی از آزادی که برای خلاقیت نمایشی ضروری هستند، سبب شده است که نتوان با رشد تئاتر جز در شرایط رشد آزادی، روبرو شد.

نقش هنر نمایش در تاریخ هنری تبریز بسیار حائز اهمیت است، به طوری که اصحاب تئاتر این شهر در طول این سال ها برای زنده نگه داشتن صحنه تئاتر شهر، ایثار و تلاش های بسیاری کرده اند، اما سالن 60 ساله تئاتر تبریز حال و هوای رفتگان این هنر را دارد!

برخی محورهایی که در این گفت‌وگو با آنها برخورد خواهید کرد: مراودات معاون سینمایی با رییس‌جمهور در دولت قبل نادرست بوده/ آقای جنتی برای مدیران‌شان حق اشتباه قائل‌اند/ هنرمندی که فیلمش اکران نشده؛ انتقاد می‌کند/ vod برای همه فیلمسازان شغل ایجاد می‌کند/ شرکت توسعه هنر 500 میلیارد تومان پول دارد و اینکه برخی مراجع می‌توانند جلوی اکران را بگیرند.