اَزگیل در زبان گیلکی "کونوس", "کُنوس"؛ در زبان مازندرانی"کِنِس" و "کندس" و در زبان تالشی "فتر" نامیده می‌شود. میوه ازگیل بسیار سخت و اسیدی است و تا زمانی که خوب رسیده نشود قابل خوردن نیست. گوشت ازگیل پس از رسیدن از رنگ سفید به قهوه‌ای تغییر می‌یابد و کاملاً نرم و شیرین می‌شود. ازگیل سرشار از ویتامین‌های «ب» و «ث» است. خواص دارویی ازگیل نیز از روزگاران بسیار دور مورد توجه بوده. بقراط ازگیل را برای مبتلایان به ترشی معده و مدفوع سوزان و عوارض تب، نافع می‌پنداشت. فصل برداشت ازگیل از نیمه‌های ابان تا اوایل دی ماه در گیلان است.

ازگیل میوه‌ای سرشار از مواد مغذی مانند پتاسیم، منیزیم، منگنز، روی، آهن و ... می‌باشد و برای درمان بسیاری از بیماری‌ها مانند سنگ کلیه، فشارخون، التهاب‌های روده‌ای و ... کاربرد دارد.